In twee werelden
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
16 Juni 2013 | Spanje, Ourense
Na het examen Spaans, eind mei, realiseerde ik mij dat mijn EVS avontuur op zijn eind loopt. Of ik het wilde of niet, ik dacht en denk regelmatig aan Nederland. Hoe het zal zijn om daar weer rond te lopen, familie weer dichtbij, weer in ‘mijn’ land zijn? Het is gek wat zo ver weg zijn met je doet: ik realiseer me hoe belangrijk familie en vrienden is en hoe ik stiekem toch wel trots ben op ‘mijn’ land. Ik vind het bijvoorbeeld jammer de hele kroning van Willem niet van dichtbij te hebben meegemaakt, niet omdat ik zo koningsgezind ben, maar het hoort toch bij het ‘ons land’ gevoel.
Tegelijkertijd denk ik daarna steeds: ja, maar je bent nu nog hier, je staat nog letterlijk met je voeten op de Spaanse aarde. Dan geniet ik weer van wat ik op dat moment aan het doen ben.
Ook komen er gedachten voorbij aan dingen die ik hier heb meegemaakt. Hoe gewoon het is geworden om elke dag over de Romeinse brug te lopen, in het Spaans te praten, spontaan een ‘zullen we iets gaan drinken’ afspraak te maken als ik onderweg een bekende tegenkom, automatisch iets zoets te krijgen bij je kop thee in de pauze. Ik realiseer me hoeveel ik heb geleerd, hoe mijn Spaans vooruit is gegaan, hoe gemakkelijk ik nu over het doen van moeilijke/uitdagende dingen denk, dat ik veel meer geniet van en veel meer lach om kleine dingen.
Zoals je ziet: ik leef een beetje in twee werelden. Net als ik bij aankomst in september toen ik thuisthuis mistte, maar nu met het verschil dat ik een rugzak vol met bijna 10 maanden ervaringen meeneem naar Nederland (Toch, Maria?!).
Overigens heb ik totaal geen spijt van wat ik allemaal heb gedaan en geen gevoel van gemis dat het avontuur nu bijna ten einde loopt. Ik heb het gevoel er alles uit te hebben gehaald wat mogelijk was (Toch, Heger?!). Een avontuur met enkele ‘dipjes’ en heel veel ‘ups’. Dat geeft me een gevoel van grote tevredenheid!
In hoeverre ik veranderd ben door deze ervaring, daar mogen jullie je mening over geven als ik terug ben. Ik heb ontdekt dat een actief leven zoals ik hier heb bij me past, alleen moet ik dan niet steeds dingen vergeten... Toch maar weer een agenda aanschaffen als ik terug ben in Nederland! :-)
Tegelijkertijd denk ik daarna steeds: ja, maar je bent nu nog hier, je staat nog letterlijk met je voeten op de Spaanse aarde. Dan geniet ik weer van wat ik op dat moment aan het doen ben.
Ook komen er gedachten voorbij aan dingen die ik hier heb meegemaakt. Hoe gewoon het is geworden om elke dag over de Romeinse brug te lopen, in het Spaans te praten, spontaan een ‘zullen we iets gaan drinken’ afspraak te maken als ik onderweg een bekende tegenkom, automatisch iets zoets te krijgen bij je kop thee in de pauze. Ik realiseer me hoeveel ik heb geleerd, hoe mijn Spaans vooruit is gegaan, hoe gemakkelijk ik nu over het doen van moeilijke/uitdagende dingen denk, dat ik veel meer geniet van en veel meer lach om kleine dingen.
Zoals je ziet: ik leef een beetje in twee werelden. Net als ik bij aankomst in september toen ik thuisthuis mistte, maar nu met het verschil dat ik een rugzak vol met bijna 10 maanden ervaringen meeneem naar Nederland (Toch, Maria?!).
Overigens heb ik totaal geen spijt van wat ik allemaal heb gedaan en geen gevoel van gemis dat het avontuur nu bijna ten einde loopt. Ik heb het gevoel er alles uit te hebben gehaald wat mogelijk was (Toch, Heger?!). Een avontuur met enkele ‘dipjes’ en heel veel ‘ups’. Dat geeft me een gevoel van grote tevredenheid!
In hoeverre ik veranderd ben door deze ervaring, daar mogen jullie je mening over geven als ik terug ben. Ik heb ontdekt dat een actief leven zoals ik hier heb bij me past, alleen moet ik dan niet steeds dingen vergeten... Toch maar weer een agenda aanschaffen als ik terug ben in Nederland! :-)
-
16 Juni 2013 - 15:09
Anhilde:
Mooi verhaal Ingrid! :) Natuurlijk heb je geen spijt van je keuze: kijk hoe super veel je gedaan en bijgeleerd hebt! Dat is echt werkelijkwaar onbetaalbaar zoiets.
Ik moest wel erg lachen om je laatste stukje over het drukke leven wat wel bij je past, tenminste, als je het dan niet vergeet..! ;) -
16 Juni 2013 - 17:51
Marian:
Mooi verhaal.. en natuurlijk is 'de andere wereld hier in NL' ook al een beetje voelbaar als de dagen voorbijgaan.
Je kunt heel erg trots op jezelf zijn, dat je dit bent aangegaan!
-
17 Juni 2013 - 12:35
Maria:
Heel herkenbaar om in twee werelden te leven. Het is net als een vakantie. Maanden kijk je er naar uit om weg te gaan en zodra je over de helft van je vakantie periode bent begint het denken aan huis. Eenmaal thuis bekijk je de foto's die je doen herinneren aan een mooie leerzame tijd die niemand je ooit kan afnemen. Nog 17 dagen......
Liefs Maria
-
17 Juni 2013 - 12:39
Heger:
Als ik zo terugkijk op al jouw verslagen (90) dan weet ik zeker dat je er alles uit hebt gehaald wat erin zit. Je hebt een nieuwe cultuur leren kennen, een nieuwe taal geleerd, heel veel mensen ontmoet, geleerd om te gaan met een organisatiecultuur waar jij je niet altijd even prettig bij voelt, je hebt werkervaring opgedaan, je hebt jezelf leren kennen en bent er nog sterker/ zelfstandiger van geworden.
Lieve Ingrid, geniet van je laatste weken in Spanje. Voor je het weet zit je weer in NL en ga je je leven in Spanje weer missen. Het leven in twee werelden is het lot van (bijna) iedereen die voor langere tijd een uitstapje heeft gemaakt naar een andere wereld. Gelukkig slijt het gevoel van gemis naarmate de tijd vordert wel, zoals je tijdens het middelste gedeelte van je tijd daar al gemerkt hebt, maar de mooie herinneringen zullen altijd blijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
