Camino de Santiago

Van zaterdag 29 juni t/m dinsdag 2 juli heb ik de camino 'Via de la Plata' gelopen vanaf Cea naar Santiago (Ourense-Cea eerder gedaan).
Het was in ieder geval hééééél erg bijzonder om te doen, nu weet ik waarom ik zo van wandelen houd: het avontuur, het onverwachte, de mensen die je ontmoet.... :-)))))))))
Inderdaad een prachtige afsluiting van mijn EVS avontuur in Spanje!!!


Zaterdag 29 juni. Cea- O Castro de Dozón
Ik ga met de bus naar Cea. Op zijn Spaans heb ik de avond ervoor nog genoten met Rose en Florence van een Middeleeuwse markt en een gratis héél erg slecht buikdans concert op het marktplein in Ourense. Ik lig er redelijk laat in, maar aangezien de bus pas om half 10 gaat, maakt dat niet zoveel uit.

In het dorp Cea verdwaal ik al na de eerste ‘flecha’ (Hoe moeilijk kan het zijn? Ik zal maar zeggen dat ik nog even moest wennen aan het volgen van de merktekens haha...:P). Gelukkig is er een mevrouw die mij de weg wijst en vraagt via welke route ik wil lopen: via het klooster Oseira (21km) of via Piñor (14km). Het klooster heb ik de vorige keer met Edu, Florence en Cesare al bezocht, dus ik kies voor Piñor. Overigens wist ik niet dat deze route korter was.

Het aantal kilometers dat je loopt van de ene locatie naar de andere is trouwens erg verschillend, afhankelijk van welke informatiebron je raadpleegt. In werkelijkheid loop je soms ook via de snelweg (sneller) of verdwaal je wel eens. Dus voor wie werkelijk precies wil weten of ik de 104km tussen Ourense en Santiago heb gelopen, heeft pech want dat weet ik niet. :P Het gaat mij ook niet om het aantal kilometers, maar om de route die je loopt, wat je onderweg ziet en welke dingen je meemaakt.

Fotografiemomenten van vandaag:
Bloemen, kersenbomen, typische Galicische dorpen en huizen, koeien, de snelweg, een vogelkooi met duiven en een haan, smalle paadjes, blaffende honden en Eucalyptusbomen. Alle foto’s gaan vergezeld van een zomerzonnetje en een strakblauwe lucht.

Interessante gebeurtenissen van de eerste dag:
- In een dorpje kom ik een liggende hond tegen. Aan de overkant van de straat passeer ik het huis met de hond. Oh denk ik nog: die hond is wel erg rustig.... Plotseling begint die me toch te blaffen!!!!!!! Ik sprong werkelijk bijna 1 meter in de lucht van schrik.... Mijn redelijk zware rugzak was de enige reden waarom dat niet lukte. ;-)
- Ik wandel een steegje in en plotseling vliegt er van links achter een boom een groene vogel met een oranje snavel zomaar het midden van het pad op. Voor ik goed en wel besef dat het een vogel is én hij een bijzondere kleur heeft, vliegt hij alweer terug en verdwijnt hij. Ik ben aangenaam verrast dit cadeautje zo plotseling te zien, maar daarna ga ik me afvragen of er niet toevallig iemand achter het muurtje staat... Dat mysterie is tot op heden nog niet opgelost.
- Ik eet een broodje op een bankje naast een kerk waar een bord met de tekst ‘area de descanso’ aangeeft dat ik hier kan gaan zitten. Er vliegen 2 vlinders boven het gras, ze dansen samen een mooie dans en ik voel me bevoorrecht dit te mogen zien.
- Ik zie in een weiland een grote roofvogel plotseling opvliegen vanaf een hoopje stenen. Wat een sierlijk dier!
- Het kost me een uur om te besluiten welke route ik neem (na beiden 2x te hebben uitgeprobeerd) wanneer ik na een ‘flecha’ op een kruispunt niet weet waarheen ik moet gaan. Dan kies ik toch maar voor het weer oversteken van de snelweg, waarna ik in een dorpje vraag hoe ik verder moet.
- Wat ben ik dolgelukkig als ik na 4 km zwoegen in de hete zon lopend op een pad langs de snelweg de bordje met de naam van het dorpje wat me werd geadviseerd zie staan! Ik krijg de neiging het plaatsnaambordje te omhelzen....
- Ik ben aangenaam verrast als ik heel snel na het dorpje mijn eindbestemming bereik: O Castro de Dozón. Heb ik toch die 14 km gelopen blijkbaar.
- In de herberg van Castro Dozón heb ik een gesprek met de eigenaar. Een apart persoon: hij beweert dat hij altijd rare mensen tegenkomt tijdens zijn werk. Maar ik denk: JIJ bent diegene die raar is... Achja, een enkel voorbeeld van een onaardig persoon tijdens de camino. Dat geldt overigens niet voor de meerderheid van de mensen. Zij maken de camino juist zo speciaal!


Zondag 30 juni. O Castro de Dozón – Silleda
Na een redelijk onrustige nacht (dankzij een grote groep jongeren die ook in de herberg overnachtten) ga ik met 4 anderen op pad: een man uit Tenerife, een Franse gepensioneerde vrouw en 1 jonge vrouw uit Vigo en 1 jonge vrouw uit Venezuela.
In het begin vind ik het raar om niet meer alleen te lopen. Gelukkig past het groepje wel bij elkaar, want we hebben dezelfde patronen van afwisselend praten en stil zijn. We spreken Spaans met elkaar.

Fotografiemomenten van vandaag:
Oude tractoren, geitjes, watervalletjes, een collectie houten kruizen in een hekwerk, kippen, madeliefjes, en een enorm hoge stenen brug.

Interessante gebeurtenissen van de tweede dag:
- De route gaat over bospaadjes door veel bosgebieden. Ik geniet volop van de heerlijke bosgeuren!
- We komen een bordje tegen met een uitnodiging iets te drinken ‘bar over 50 meter’. Aangezien die drankjes vast niet gratis zijn, negeren we dat bord maar.
- Vanwege de warmte en tegen het verbranden heb ik mijn sjaal maar om mijn hoofd geknoopt. Ziet er heel elegant uit, maar het helpt wél.
- De laatste 4 kilometer lopen we langs de snelweg, want we hebben geen energie meer om de camino route te doen. De snelweg betekent: eerst dalen en dan kaarsrecht omhoog in de brandende zon. Gelukkig helpt de tip om water over mijn hoofd te laten lopen: dat verfrist!
- Een commercieel trucje: In Silleda slapen we in een privé herberg die de eigenaar van de herberg in Castro Dozón ons heeft aangeraden. Hij heeft onze slaapplaatsen gereserveerd via de App. Wilden we ook ontbijt? Extra betalen. Wil je een wasje draaien? Nog eens extra betalen. Hmmm, tja iedereen is uit op geld verdienen, is mijn enige commentaar.


Maandag 1 juli. Silleda - Oteiro
Vandaag willen we zo dicht mogelijk bij Santiago in de buurt komen, zodat we morgen maar een kleine afstand hoeven af te leggen. Het weer zit mee: het is een stuk koeler dan gisteren. Tot een uur of 3 smiddags kunnen we in een aangename temperatuur wandelen.

Fotografiemomenten van vandaag:
Bospaadjes, een bijzonder mooi gemaakte kerktoren, een solitaire bloeiende roze roos in een grasveldje, velden vol met druivenranken, een enorm grote boom.

Interessante gebeurtenissen van de derde dag:
- We komen een tractor tegen die varkensmest over het land strooit. Wat stinkt dat ongelofelijk!
- Een tijd later horen we ineens een akelig geluid: het blijken schreeuwende varkens te zijn. Volgens mij gaan die naar de slachtbank...
- Wanneer we trek krijgen, besluiten we de camino te verlaten, een eetgelegenheid te zoeken en via de snelweg verder te lopen. Onze maag heeft voorrang op een mooie wandelroute. Helaas vinden we de camino maar gedeeltelijk terug tot aan Ponte Ulla.
- We doen boodschappen in Ponte Ulla, omdat we horen dat je in de afgelegen herberg van Oteiro alleen prijzig eten kunt kopen.
- Een van onze groepsgenoten raken we op het laatst kwijt. We vinden elkaar pas weer in de herberg van Oteiro.
- Het laatste stuk van Ponte Ulla tot aan de herberg is behoorlijk stijgen, maar we worden beloond met een prachtig uitzicht.
- De eigenaar van de herberg is niet blij dat wij eigen eten hebben meegebracht. Toch is het niet verplicht in een gemeentelijke herberg in het restaurant te moeten eten.


Dinsdag 2 juli. Oteiro – Santiago de Compostela
We vertrekken vroeg en lopen samen met een groepje Mexicaanse jongeren die de camino vanaf Ourense doen. De laatste kilometers....

Fotografiemomenten van vandaag:
Een stenen kruisbeeld, druiventerrassen, een konijn, een villa in de vorm van een boot, een grijze kat, een flecha met 5,775km, een struik met naar beneden hangende rozen, Casa de la Cultura in Santiago.

Interessante gebeurtenissen van de laatste dag:
- Ik raak in gesprek met een van de jongeren: een van hun vrienden kon niet mee lopen, vanwege een plotselinge ziekte en daarom lopen de jongeren met deze persoon in gedachten de camino. Een bijzonder mooie gedachte!
- We maken een foto van onze voeten bij een camino schelp in de weg.
- Ik drink de allerlekkerste koffie tijdens de camino: met liefde gezet uit een ouderwetse pot en héél veel melk.
- Wanneer we voor het eerste een deel van de kathedraal kunnen zien, wordt mij gevraagd hoe ik zal reageren als ik straks ervoor sta. Daar ben ik erg nieuwsgierig naar!
- En dan hét moment: we komen bij de kathedraal aan. Ik ga op de grond zitten en kijk omhoog naar de enorme kathedraal. Een paar momenten van de afgelopen dagen komen voorbij en de tranen lopen over mijn wangen: ik heb het gehaald!!!!
- We zijn precies op tijd aangekomen om de speciale pelgrimsmis bij te wonen. Het voelt heel speciaal dat ik daar sta, als een van alle pelgrims die vandaag in Santiago zijn aangekomen.
- We gaan met zijn allen uitgebreid eten en daarna nog een drankje doen ter afsluiting.
- De speciale sfeer om als pelgrim door Santiago te lopen, met mijn Compostela op zak en te worden bekeken wil ik nog wat langer beleven. Daarom blijf ik vandaag overnachten in een herberg die gevestigd is in een kloostergebouw samen met de man uit Tenerife en de Franse vrouw.

Dit camino avontuur smaakt naar meer!