Brood, kinderen en volksdansen
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
15 Juni 2013 | Spanje, Ourense
Zaterdag 8 juni.
Zoals wel vaker is het kiezen tussen allerlei leuke activiteiten best lastig en op zijn Spaans verander ik gedurende de week zo’n 10x van gedachten.
Uiteindelijk kies ik ervoor om met Tamara (oud-EVSer die in Ourense woont) en haar baby van 2 maanden in de auto naar een gehucht bij het dorp Allariz te gaan. Hier woont collega Analia met haar man en zoon van 8 maanden. De vorige week heb ik hun huis al gezien, dus dat is geen verrassing meer. Het huis is helemaal zelf gebouwd. Ik ben verliefd geworden op de keuken mét gaaf oud gaskachelfornuis en het vele hout in het huis. De keukenkastjes zijn bijvoorbeeld deels gemaakt van oude deurtjes die op deze manier een tweede leven krijgen.
Waarom ga ik naar hun huis? Het hele weekend organiseren ze een jaarlijks feest: brood bakken in de gemeenschappelijke oven van het 6 huizen tellende gehucht. Die oven is een schuur van stenen en een rieten dak met daarbinnen een oven gemaakt van dezelfde stenen. Van dit gesteente (dat je overal in Galicië in de oude gebouwen terugziet) werden de huizen vroeger gemaakt.
We zijn te laat om te zien hoe het deeg wordt gemaakt, maar ik ben er wel bij als de broden en pizza’s de oven in gaan. Ondertussen zie ik heel wat bekende gezichten: het overgrote deel van het gezelschap is ook bij de 10e verjaardag van As Corcerizas afgelopen oktober geweest. Natuurlijk wordt de bekende opmerking ‘Je Spaans is wel een stuk verbeterd’ gemaakt. Het is erg gezellig om hier en daar een gesprekje aan te knopen of te luisteren naar andere gesprekken.
Wat me opvalt: alle vrouwen met kinderen (dat zijn er véél) geven borstvoeding. Dat is niet gek natuurlijk, maar dat gaat binnen dit gezelschap van mensen wel iets anders dan op zijn (preuts?) Nederlands: als je zoon of dochter dorst heeft (leeftijd variërend van 0-4 jaar zo ongeveer) krijgt hij/zij de borst, terwijl moeder ondertussen haar gesprek met de ander voortzet. Nu was me dit afgelopen oktober ook al opgevallen en daarom stoor ik me er niet meer echt aan. Waar ik wel stiekem om moest lachen: er is zelfs een moeder die haar 2 kinderen (van verschillende leeftijden) tegelijk de borst geeft. Dat tafereel zag er nogal bijzonder uit, dat ging me eigenlijk wel een beetje te ver.
Ik weet niet zeker of deze groep moeders representatief zijn voor hoe Spaanse moeders met hun kinderen omgaan. Wel weet ik dat mensen hier opener zijn. Zo zag ik een keer in november in de winkelstraat van Ourense een expositie met foto’s tijdens de ‘Week van de borstvoeding’. Vrouwen werden borstvoeding gevend op allerlei locaties gefotografeerd. Toen dacht ik: dat zou ik nou geloof ik nooit in Nederland tegenkomen, een dergelijke expositie. Tegelijkertijd heb ik met verbazing gekeken naar de sjieke kinderwagens die door de straten van Ourense rollen. Dat ziet er zo uit: een roze kinderwagen met tierlantijntjes en een mierzoet roze tas met naam van de baby bijpassend bij het roze dekbedje. De Spanjaarden (of alleen Galiciers?) hebben een liefde voor strikjes en nette kleding. Het liefst zit er nog een strikje in dezelfde kleur op de tas. Dat is meestal voorbehouden aan de rijkere ouders, maar het is ook een stukje cultuur: uiterlijk voorkomen is erg belangrijk.
Dat brengt me trouwens nog op iets vergelijkbaars: mensen hebben hier altijd grote paraplu’s in de meest mooie kleuren en patronen. En oja: laatst kwam er een buurvrouw aan de deur: of we alsjeblieft het ijzeren matrasframe wat voor het raam stond weg wilden halen, want ‘dat ziet er toch niet uit vanwege het esthetisch uiterlijk van het gebouw’. Ik heb heel erg hard moeten lachen om dat woord ‘esthetisch’ en ik dacht: dat mensen zich daar druk om kunnen maken! De Ourensenaren hechten veel waarde aan uiterlijk vertoon, zo blijkt uit deze voorbeelden.
s’Avonds rijd ik weer mee terug met Tamara en baby naar Ourense om precies op tijd te zijn voor mijn volgende activiteit: een gratis uitvoering van Galicische volksdans in het theater in Ourense. Ik ben uitgenodigd door Rose van wie een aantal leerlingen aan wie ze Engelse les geeft aan de uitvoering meedoen. Het is best mooie muziek, door de doedelzak lijkt het op Iers. Er worden zelfs oude Galicische liederen gezongen. Het enige woord wat ik ervan kan verstaan is voor de hand liggend: liefde. Jong en oud doet mee aan deze uitvoering. Erg schattig om de kleine kinderen van een jaar of 6 naar elkaar te zien loeren welke pasjes ze ook alweer moesten doen. Het typische instrument wat bij de Galicische volksdans hoort is (naast de doedelzak) de tamboerijn. Leuk weetje: wanneer de klederdracht meer zwart bevat, betekent het dat de betreffende persoon in vroegere tijden tot een rijkere klasse behoorde.
Na de voorstelling gaan we nog een drankje doen met een collega van Rose die ook naar de voorstelling heeft gekeken. We drinken chocolademelk. Net als toen ik met mijn zus Susan chocolademelk bestelde, is ook deze erg dik en lekker. Dat haalt het absoluut niet bij de chocolademelk van bijvoorbeeld de Hema. Dat noem ik nu geen chocolademelk meer. ;-)
Ik heb er weer een interessante dag vol met culturele ervaringen en weetjes bij!
Zoals wel vaker is het kiezen tussen allerlei leuke activiteiten best lastig en op zijn Spaans verander ik gedurende de week zo’n 10x van gedachten.
Uiteindelijk kies ik ervoor om met Tamara (oud-EVSer die in Ourense woont) en haar baby van 2 maanden in de auto naar een gehucht bij het dorp Allariz te gaan. Hier woont collega Analia met haar man en zoon van 8 maanden. De vorige week heb ik hun huis al gezien, dus dat is geen verrassing meer. Het huis is helemaal zelf gebouwd. Ik ben verliefd geworden op de keuken mét gaaf oud gaskachelfornuis en het vele hout in het huis. De keukenkastjes zijn bijvoorbeeld deels gemaakt van oude deurtjes die op deze manier een tweede leven krijgen.
Waarom ga ik naar hun huis? Het hele weekend organiseren ze een jaarlijks feest: brood bakken in de gemeenschappelijke oven van het 6 huizen tellende gehucht. Die oven is een schuur van stenen en een rieten dak met daarbinnen een oven gemaakt van dezelfde stenen. Van dit gesteente (dat je overal in Galicië in de oude gebouwen terugziet) werden de huizen vroeger gemaakt.
We zijn te laat om te zien hoe het deeg wordt gemaakt, maar ik ben er wel bij als de broden en pizza’s de oven in gaan. Ondertussen zie ik heel wat bekende gezichten: het overgrote deel van het gezelschap is ook bij de 10e verjaardag van As Corcerizas afgelopen oktober geweest. Natuurlijk wordt de bekende opmerking ‘Je Spaans is wel een stuk verbeterd’ gemaakt. Het is erg gezellig om hier en daar een gesprekje aan te knopen of te luisteren naar andere gesprekken.
Wat me opvalt: alle vrouwen met kinderen (dat zijn er véél) geven borstvoeding. Dat is niet gek natuurlijk, maar dat gaat binnen dit gezelschap van mensen wel iets anders dan op zijn (preuts?) Nederlands: als je zoon of dochter dorst heeft (leeftijd variërend van 0-4 jaar zo ongeveer) krijgt hij/zij de borst, terwijl moeder ondertussen haar gesprek met de ander voortzet. Nu was me dit afgelopen oktober ook al opgevallen en daarom stoor ik me er niet meer echt aan. Waar ik wel stiekem om moest lachen: er is zelfs een moeder die haar 2 kinderen (van verschillende leeftijden) tegelijk de borst geeft. Dat tafereel zag er nogal bijzonder uit, dat ging me eigenlijk wel een beetje te ver.
Ik weet niet zeker of deze groep moeders representatief zijn voor hoe Spaanse moeders met hun kinderen omgaan. Wel weet ik dat mensen hier opener zijn. Zo zag ik een keer in november in de winkelstraat van Ourense een expositie met foto’s tijdens de ‘Week van de borstvoeding’. Vrouwen werden borstvoeding gevend op allerlei locaties gefotografeerd. Toen dacht ik: dat zou ik nou geloof ik nooit in Nederland tegenkomen, een dergelijke expositie. Tegelijkertijd heb ik met verbazing gekeken naar de sjieke kinderwagens die door de straten van Ourense rollen. Dat ziet er zo uit: een roze kinderwagen met tierlantijntjes en een mierzoet roze tas met naam van de baby bijpassend bij het roze dekbedje. De Spanjaarden (of alleen Galiciers?) hebben een liefde voor strikjes en nette kleding. Het liefst zit er nog een strikje in dezelfde kleur op de tas. Dat is meestal voorbehouden aan de rijkere ouders, maar het is ook een stukje cultuur: uiterlijk voorkomen is erg belangrijk.
Dat brengt me trouwens nog op iets vergelijkbaars: mensen hebben hier altijd grote paraplu’s in de meest mooie kleuren en patronen. En oja: laatst kwam er een buurvrouw aan de deur: of we alsjeblieft het ijzeren matrasframe wat voor het raam stond weg wilden halen, want ‘dat ziet er toch niet uit vanwege het esthetisch uiterlijk van het gebouw’. Ik heb heel erg hard moeten lachen om dat woord ‘esthetisch’ en ik dacht: dat mensen zich daar druk om kunnen maken! De Ourensenaren hechten veel waarde aan uiterlijk vertoon, zo blijkt uit deze voorbeelden.
s’Avonds rijd ik weer mee terug met Tamara en baby naar Ourense om precies op tijd te zijn voor mijn volgende activiteit: een gratis uitvoering van Galicische volksdans in het theater in Ourense. Ik ben uitgenodigd door Rose van wie een aantal leerlingen aan wie ze Engelse les geeft aan de uitvoering meedoen. Het is best mooie muziek, door de doedelzak lijkt het op Iers. Er worden zelfs oude Galicische liederen gezongen. Het enige woord wat ik ervan kan verstaan is voor de hand liggend: liefde. Jong en oud doet mee aan deze uitvoering. Erg schattig om de kleine kinderen van een jaar of 6 naar elkaar te zien loeren welke pasjes ze ook alweer moesten doen. Het typische instrument wat bij de Galicische volksdans hoort is (naast de doedelzak) de tamboerijn. Leuk weetje: wanneer de klederdracht meer zwart bevat, betekent het dat de betreffende persoon in vroegere tijden tot een rijkere klasse behoorde.
Na de voorstelling gaan we nog een drankje doen met een collega van Rose die ook naar de voorstelling heeft gekeken. We drinken chocolademelk. Net als toen ik met mijn zus Susan chocolademelk bestelde, is ook deze erg dik en lekker. Dat haalt het absoluut niet bij de chocolademelk van bijvoorbeeld de Hema. Dat noem ik nu geen chocolademelk meer. ;-)
Ik heb er weer een interessante dag vol met culturele ervaringen en weetjes bij!
-
15 Juni 2013 - 00:42
Stéphanie:
Wat grappig, van dat borstvoeding geven zonder schaamte... Hier in NL lijkt het inderdaad niet de gewoonte om dat open en bloot te doen en ik zit er eigenlijk ook niet op te wachten om dat, bijvoorbeeld in een restaurant, te zien. Aan de andere kant: staat ons land niet bekend als erg 'vrij'? Wellicht dat zaken die voor ons dan weer heel normaal zijn, juist in Spanje echt niet door de beugel zouden kunnen. Ik ben benieuwd naar je bevindingen op dat vlak! -
15 Juni 2013 - 01:06
Manon:
Hey Ingrid!
Je bent altijd welkom om nog een keertje in Maastricht te komen volksdansen. Helaas geen Galicische dansen, maar wel heel leuk!
En wat betreft de borstvoeding...een beetje vrijer zou wel mogen hier in Nederland!! Maar er zijn grenzen! Ik geef nu ook weer borstvoeding en ik heb ook al een paar keer in het openbaar gevoed, maar dan wel Merlin (en zo) verstopt onder een mooie sjaal. :-) Leuk om te lezen hoe dat er in Spanje aan toe gaat!
Ben je al aan het aftellen naar je terugreis? Maar dat is natuurlijk niet Spaans hè! :-) Leven met de dag. Dat is zo slecht nog niet. Ik ben benieuwd of je dat gaat missen als je weer terug bent in Nederland.
Fijn weekend!
Groetjes en liefs,
Manon
-
15 Juni 2013 - 13:05
Marian:
Weer een vermakelijk en boeiend verslag.
Moest wel lachen om dat uiterlijk vertoon - waar heb ik dat meer gezien?
Mierzoete jurkjes herinner ik me ook nog van Arabische vrouwen, toen mijn dochter klein was. Pijn aan mijn ogen, want mijn smaak is wel even anders ;-)
Borstvoeding in het openbaar deed ik alleen als het absoluut niet anders kon, maar idd alles zoveel mogelijk bedekt. Leuk om zo over die cultuurverschillen te horen. NL is behoorlijk preuts volgens mij, afstandelijk, koud.. terwijl je op tv doodgegooid wordt met seks en bloot en allerlei grof taalgebruik. Heel tegenstrijdig.
Fijn weekend!
Marian -
15 Juni 2013 - 14:41
Marian(mams):
Inderdaad een wereld van verschil de gebruiken en het "borstvoeding geven" in Spanje dan bij ons,
en ik lees dat je nog steeds elke dag veel leuke dingen doet en meemaakt.
Dat maak je bij ons niet zo mee!
Maak er weer een gezellig weekend van, groetjes mam xxxxxxx -
15 Juni 2013 - 19:26
Esther:
Dat is wel heel bijzonder allemaal, echt anders dan hier. Ik las laatst in de krant dat nudisten in NL een uitstervend ras zijn. De vrijheid van de jaren 60, met het nudisme als uiting, ebt weg. We zijn preutser geworden en ik ben er een van :)
Veel plezier nog komende paar weken! en tot later...
groetjes,
Esther -
17 Juni 2013 - 19:18
Suus:
Ingrid, weer een heerlijk reisverslag heb je geschreven! mooi om dit weer te hebben mogen lezen ;) Geniet van je laatste weekjes! xx liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
