Aan de kust

Het weekend na het examen heb ik mezelf een leuk weekend beloofd. Nu ik toch in Vigo ben, kan ik net zo goed de omgeving hier bekijken. Alle Ourensenaren die ik ken roepen dat Vigo een industriestad is en er niet veel te zien is. Eens kijken of dat waar is!

Na het examen bij de bushalte van de faculteit ontmoet ik een Amerikaanse vrouw die in Spanje woont en de camino van Santiago wil gaan lopen. In het hostel slaap ik op de kamer met een meid uit Litouwen die de Franse camino heeft afgerond. We gaan s’avonds samen wat eten en zij vertelt mij alle bijzonderheden van haar reis. Dat maakt mij (weer) enthousiast om hem ook af te ronden. En ik weet al wanneer: mijn allerlaatste weekend dat ik hier ben. Vanaf zaterdag 28 juni t/m woensdag heb ik de tijd om de camino te gaan lopen. Vanuit Ourense lopen lijkt me het meest logisch, want in deze stad heb ik toch 10 maanden gewoond en geleefd. Of ik uiteindelijk een loopmaatje ga vinden is nog maar de vraag. Maar misschien is alleen lopen ook wel goed voor me.

Zaterdag doe ik niet veel. Ik heb slecht geslapen, ben moe en bezoek daarom s’morgens alleen het park ‘El Castro’ met uitkijkpunt over de stad. In de namiddag ga ik met de bus naar het strand Salim. Een enorm groot strand met boulevard. Ik geniet, want ik herinner mezelf eraan dat ik nu een welverdiend weekend heb na het harde werken voor het examen. Ik neem paella pasta en een Galicisch biertje, zittend op een terras met uitzicht op spelende kinderen en het eiland Cies dat schittert in de ondergaande zon. Het leven lacht me toe!

Vigo is volgens de folder van het toeristenbureau niet erg interessant. De meeste leuke dingen die je in de omgeving kunt zien, bevinden zich op een afstand van de stad en daar heb je een boot voor nodig. Als je in Vigo bent kun je een bezoek aan het eiland Cies niet overslaan: het heeft misschien wel het mooiste strand van de hele wereld! Daarom ga ik dat zondag bekijken. En het is waar, ik ben geen strandfan, maar het witte strand ziet er toch wel erg aantrekkelijk uit! Zwemmen is overigens niet aan te raden, want het water is ijskoud. Dat is de invloed van de Atlantische oceaan. Ik wandel op mijn gemak alle 4 de wandelroutes die er zijn. 2 vuurtorens (1 heb ik gemist, verkeerde afslag), een aanval door een meeuw die zijn vrouwtje met haar ei beschermt, een vogeluitkijkpunt (ik zie weer alleen meeuwen), een ijsje eten met een dutje op het strand en heel wat mooie uitzichtpunten later heb ik er een interessante dag op zitten op een prachtig eiland. Alleen miste ik een speciaal iemand om mijn ervaring mee te delen: ja, jij Oskar! Maar goed, dan gaan we samen gewoon nóg een keer naar Cies!

Grappig toeval: toen ik mijn mid term training in Malaga had deden we een spel met letters. Een van de vragen was: waar zou je tijdens de EVS nog een keer heen willen gaan? Ik ging op het allerlaatste moment bij de C staan, maar toen moest ik snel nog een antwoord bedenken wat met een C begint. Ik had gehoord over Cies en daarom zei ik maar dat ik daar nog eens heen wil gaan. En zie: vandaag heb ik dit voornemen werkelijkheid laten worden. Wat ben ik toch een geluksvogel!