Voorbereiding examen Spaans

Het examen Spaans was een avontuur binnen mijn hele avontuur van EVS.
Dinsdag voor mijn vakantie met Oskar naar Tenerife zei Rose ineens tijdens de les: je zou wel een Spaans examen kunnen doen. Niveau B1 moet je wel lukken. De rest van de week heeft Rose mij geholpen hoe ik me moest aanmelden en vrijdag de papieren ingevuld en de betaling afgerond. Maar ik mistte nog iets: een kopie van mijn paspoort voorzien van een stempel en handtekening gezet door de gemeente of politie. Die handtekening kon ik op vrijdagmiddag niet meer regelen. Op Tenerife heb ik daarom op dinsdag gebeld naar de universiteit die de examens afneemt en via de gemeente van het dorp waar ik was kreeg ik die handtekening. Het papier ingescand en via de email opgestuurd.
Pff, nog net op tijd voor de deadline van die donderdag! (Hoezo, een extreem voorbeeld van op zijn Spaans alles op het allerlaatst regelen?)

Terug van Tenerife had ik nog een kleine maand om me voor te bereiden. Niet erg veel tijd, maar met de juiste instelling moest me dat wel lukken. Alle momenten en gevoelens zijn voorbij gekomen: euforie als ik ineens een grammaticadeel begreep, tevredenheid als ik een dag goed was bezig geweest, ergernis toen bleek dat een grammaticaboek waar ik de hele dag op had gestudeerd (op mijn vrije dag) niet erg nuttig was, een moment dat ik de boeken uit het raam wilde gooien en het hele examen wilde afblazen, een ‘flow’ gevoel in de laatste 2 weken toen ik zoveel mogelijk het schrijfonderdeel heb geoefend en Rose en Edu met mijn (soms grappige, maar vaak met dezelfde domme fouten erin) teksten heb gebombardeerd ‘of ze die alsjeblieft wilden nakijken’.

Wat mij ongelofelijk heeft geholpen is de steun van Rose en Edu: zoveel mogelijk van hun tijd hebben ze besteed aan het mij helpen me voor te bereiden op het examen. Onvoorwaardelijk, want er kwam geen geld aan te pas (behalve dan alle drankjes in het café). Rose die mij steeds maar weer motiveerde, complimenten gaf, manieren zocht zodat ik het wél wist of kon onthouden. We hebben wat afgelachen om mijn schrijfstijl: ‘In het Spaans zeg je dat niet zo’.
Edu die ik belde toen ik motivatie nodig had, die ik wanneer ik wilde mijn teksten ter correctie op mocht sturen, die mij belde toen hij in de gaten had dat ik gestresst was, die heel tactisch ‘suggesties’ bij mijn teksten toevoegde.
Uit deze steun kan ik zien wat belangrijk voor me is: een doel hebben mét een datum en mensen om me heen die mij ZIEN en helpen.

En toen kwam dé dag: het examen. Hier wijd ik een nieuw blog aan, want anders wordt deze wel héél erg lang.