Overdenkingen
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
19 Mei 2013 | Spanje, Ourense
Soms bekruipt me het gevoel dat het niet eerlijk is dat ik hier ben. Ik leer een heleboel, maar vooral doe ik heel veel leuke dingen. Ik denk dat dit gevoel de paradox is van een keuze die je maakt uit egoïsme, omdat je zelf iets wilt bereiken, maar je daardoor tegelijkertijd andere mensen buiten sluit. Ik heb in mijn achterhoofd welke mensen ik in Nederland achter heb gelaten. En als ik nare berichten van het thuisfront hoor, is het gevoel van verwijdering groot. Vragen als: “Wat doe ik hier?” en “Waarom moest ik zo nodig ver weg?” komen voorbij. Ik word geconfronteerd met het gevoel van het gebrek aan vanzelfsprekendheid van het hebben van je dierbaren om je heen. Ik vind het wel goed dat ik me dat realiseer, want misschien lijkt het voor de mensen in Nederland dat ik niet altijd geïnteresseerd ben in wat jullie zo ver weg allemaal meemaken. Dat is absoluut niet zo, maar het is soms een afweging maken die ik lastig vind. Dan krijgen jullie weer een verhaal in je mailbox over alle dingen die ik hier doe, terwijl jullie zelf bezig zijn met andere dingen. Misschien worden jullie dat wel een beetje moe.
Iets anders dan. Ik schrijf het hier op, omdat ik er een gesprek over had met Florence. Het lijkt zo banaal, sommige dingen die ik hier moeilijk vind om te doen. Met bepaalde dingen heb ik wel nieuwe stappen durven zetten (bijvoorbeeld dat tv-interview of mijn workshop), maar met andere dingen moet ik de motivatie in mezelf zoeken. En dat blijkt soms best lastig. Maar als ik dan bedenk in welke situatie andere mensen zich bevinden, lijkt het zoeken van motivatie om doelen te halen heel erg eenvoudig. Dus wat zeur ik nou, aan de slag die laatste weken!
Dat zijn zo even mijn overdenkingen die door mijn hoofd spelen. Fijn om een mogelijkheid te hebben ze te kunnen delen.
P.S. Voor wie misschien denkt: Ingrid reageert ook nooit op onze reacties. Dat klopt, maar dat is onbegonnen werk vind ik. Op dit blog zit geen 'vind ik leuk' knop zoals die in facebook zit. Daar ben ik blij om, want ik houd niet van die knop, ik wil vaak graag een persoonlijkere reactie schrijven. Voor dit blog heb ik voor mezelf de keuze gemaakt geen reacties te gaan typen. Ik hoop dat iedereen wel begrijpt dat ik blij ben met elke reactie en elke lezer die mijn verhalen leest! Bij deze een dankjewel dat dit blog gelezen en erop gereageerd wordt, ik waardeer het heel erg. Zo voelen jullie toch een beetje 'dichterbij'.
Iets anders dan. Ik schrijf het hier op, omdat ik er een gesprek over had met Florence. Het lijkt zo banaal, sommige dingen die ik hier moeilijk vind om te doen. Met bepaalde dingen heb ik wel nieuwe stappen durven zetten (bijvoorbeeld dat tv-interview of mijn workshop), maar met andere dingen moet ik de motivatie in mezelf zoeken. En dat blijkt soms best lastig. Maar als ik dan bedenk in welke situatie andere mensen zich bevinden, lijkt het zoeken van motivatie om doelen te halen heel erg eenvoudig. Dus wat zeur ik nou, aan de slag die laatste weken!
Dat zijn zo even mijn overdenkingen die door mijn hoofd spelen. Fijn om een mogelijkheid te hebben ze te kunnen delen.
P.S. Voor wie misschien denkt: Ingrid reageert ook nooit op onze reacties. Dat klopt, maar dat is onbegonnen werk vind ik. Op dit blog zit geen 'vind ik leuk' knop zoals die in facebook zit. Daar ben ik blij om, want ik houd niet van die knop, ik wil vaak graag een persoonlijkere reactie schrijven. Voor dit blog heb ik voor mezelf de keuze gemaakt geen reacties te gaan typen. Ik hoop dat iedereen wel begrijpt dat ik blij ben met elke reactie en elke lezer die mijn verhalen leest! Bij deze een dankjewel dat dit blog gelezen en erop gereageerd wordt, ik waardeer het heel erg. Zo voelen jullie toch een beetje 'dichterbij'.
-
19 Mei 2013 - 12:00
Marian :
Het is toch JOUW leven, en als je met iedereen rekening moet houden en je leven door anderen laat bepalen, word je zeker weten niet gelukkig. Je hebt ook nog eens niemand buitengesloten, want je houdt het thuisfront via dit blog (en misschien ook nog wel via mail) op de hoogte van wat je zoal doet. Geen reden om je schuldig te voelen hoor, over jouw keuzes.
Ik, als beetje-veraf-buitenstaander, kan het alleen maar toejuichten dat je het lef hebt om eigen keuzes te maken. Dat had ik zelf, toen ik jouw leeftijd had, ook veel meer moeten doen. Niet dat ik je dubbele gevoel niet snap hoor, maar het lijkt mij dus niet nodig.
En wat het niet reageren op reacties betreft: je kunt het straks allemaal goed maken, als je weer terug bent in NL. Mag je reageren op mijn blogs. Hahahha (GRAPJE!).
Fijne zondag nog!
Liefs, Marian -
19 Mei 2013 - 12:08
Martine:
mbt eerste deel van je blog: Hou 'es op zeg, kletsert! -
21 Mei 2013 - 10:56
Maria:
Voel je inderdaad niet aangesproken want anders kun je nergens naar toe of iets beginnen. Sta niet te lang stil bij de minder prettige dingen, die horen er tenslotte ook bij. Het leven gaat door en pik snel de "mooie" dingen mee. Ingrid jij hebt deze kans gekregen dus grijp hem. Succes!!!! -
21 Mei 2013 - 19:20
Ingrid Hollander-Mus:
Hoi Ingrid
Een tijdje niets van mij gehoord, maar ik lees wel alles van je!
Twijfel niet aan jezelf, !! je moet de keuze en de vrijheid hebben in je leven om dingen te ondernemen en te leren...en daar hoort genieten van je avonturen ook bij. D
oe , leer en geniet. het is zeker goed om aan anderen te denken, en overwegingen te maken. maar gum jezelf niet uit. Anderen kunnen weer van jouw ervaringen leren, die pikken de dingen eruit die zij belangrijk voor zichzelf vinden.
je bent goed bezig, je mag trots op jezelf zijn dat je dit doet.Er zijn niet zoveel mensen die het aandurven om in een ander land te gaan wonen en de taal niet te kennen. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
