Rozengeur en maneschijn
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
13 Mei 2013 | Spanje, Ourense
Niet alles is hier rozengeur en maneschijn.
Daar wil ik best eerlijk over zijn. Niet om te zeuren, maar om uit te leggen hoe het is. Het is onderdeel van mijn ervaring hier en daarom wil ik het hier plaatsen.
Ik heb weer eens een griepje, volgens mij al voor de 3e keer sinds ik hier ben.
Ik ben een slechte kok. Dat weet ik. Maar het helpt niet dat ik regelmatig fruit koop dat niet lekker blijkt te zijn of altijd maar stokbrood of klef brood als ontbijt. Voor de afwisseling wissel ik nog wel eens met muesli en yoghurt.
Ik ben ook een slechte schoonmaker. Dat is niet mijn sterkste punt. Maar als je in een huis woont dat zoveel donkere hoekjes heeft en er zoveel rotzooi staat wat niemand gebruikt, kun je ongedierte verwachten.
En de Spaanse lakse houding in alles stelt mijn geduld ook aardig op de proef.
Het ergste vind ik nog dat ik er zelf ook laks of minder geïnteresseerd door geworden ben. Bijvoorbeeld: lukt het niet om een correctie te krijgen van een collega over een email die ik ga sturen aan scholen? Dan wacht ik af tot ze wel tijd hebben. Ik maak me er niet meer druk om.
De invloed van de omgeving noemen ze dat toch? Gelukkig verwacht ik in een meer stimulerende omgeving in Nederland weer mijn energie en enthousiasme ergens in te kunnen steken en er wél het gevoel van heb dat er een reactie komt van een ander.
En ik weet ook wel, aan ieder verhaal zitten 2 kanten. Ik ben ook lerende qua communicatie met anderen. Vandaag heb ik bijvoorbeeld een goed initiatief genomen en een briefje geschreven voor Maria wat ik allemaal de vorige week heb gedaan (zij was op vakantie) en dat briefje heb ik meegegeven aan Florence. Maar zo communicatief ben ik lang niet altijd.
Volgens mij zijn de andere vrijwilligers, Edu en mijn lerares Rose (die een aantal jaren in Engeland heeft gewoond) de enige personen hier die mij motiveren en geïnteresseerd vragen hoe het ermee gaat en wat ik aan het doen ben.
Ik los dit probleem op door me of er niet druk om te maken (lees: negeren) of door te zoeken naar mensen die me wél willen helpen zoals Edu en Rose. Inmiddels weet ik wel dat het standaardantwoord van de collega’s is dat ze geen tijd hebben. Alleen voor de praktische vragen is mijn mentor beschikbaar. Voor andere dingen moet ik zelf mijn oplossingen zoeken. Dat heb ik ook gedaan, daar word ik zelfstandig en vindingrijk door. :-)
Ik ben blij met de hele ervaring hier hoor. Laat dat duidelijk zijn. Ik heb in een cultuur geleefd die heel anders is dan ik gewend ben. Ik heb een nieuwe taal geleerd. Ik heb mezelf steeds weer weten te redden. Ik heb heel veel geleerd over mezelf en heb deelgenomen aan een aantal projecten. Niet te vergeten mijn radio en tv interview! ;-) Maar van ‘werken in een team’, ‘communicatie’ en ‘heel veel werkervaring opdoen’ heb ik weinig tot niets geleerd. Oh jawel: hoe het niét moet. Maar of ik daar nu wat mee opschiet???
Sorry als dit blog erg negatief is. Als ik me niet lekker voel, kan ik ook niet positief denken. Ik kan het niet mooier maken dan het is nu. Alleen er eerlijk over zijn.
P.S. Wanneer ik de energie heb, schrijf ik nog een blog over afgelopen vrijdag. Zo niet, dan is dit de samenvatting. :-) Toen ben ik op eigen initiatief mee geweest met een activiteit in As Corcerizas voor jongeren van 14-15 jaar over bio-constructie en cultuurhistorie. Hier heb ik ook veel improvisatievermogen en ongeorganiseerdheid van medewerkers van Amigos da Terra gezien. Maar ook de leven-in-het-nu: tijdens de activiteit evalueren hoe een presentatie ging en wat er verbeterd kan worden. Ik leer hiervan hoe belangrijk improvisatievermogen is, daar heb ik niet veel ervaring mee. Ik heb ook nog even een heel kort spel gedaan om de jongeren wakker te maken toen ze aankwamen. Toen moest ik ook improviseren. Kon ik dat gelijk oefenen. :-)
Daar wil ik best eerlijk over zijn. Niet om te zeuren, maar om uit te leggen hoe het is. Het is onderdeel van mijn ervaring hier en daarom wil ik het hier plaatsen.
Ik heb weer eens een griepje, volgens mij al voor de 3e keer sinds ik hier ben.
Ik ben een slechte kok. Dat weet ik. Maar het helpt niet dat ik regelmatig fruit koop dat niet lekker blijkt te zijn of altijd maar stokbrood of klef brood als ontbijt. Voor de afwisseling wissel ik nog wel eens met muesli en yoghurt.
Ik ben ook een slechte schoonmaker. Dat is niet mijn sterkste punt. Maar als je in een huis woont dat zoveel donkere hoekjes heeft en er zoveel rotzooi staat wat niemand gebruikt, kun je ongedierte verwachten.
En de Spaanse lakse houding in alles stelt mijn geduld ook aardig op de proef.
Het ergste vind ik nog dat ik er zelf ook laks of minder geïnteresseerd door geworden ben. Bijvoorbeeld: lukt het niet om een correctie te krijgen van een collega over een email die ik ga sturen aan scholen? Dan wacht ik af tot ze wel tijd hebben. Ik maak me er niet meer druk om.
De invloed van de omgeving noemen ze dat toch? Gelukkig verwacht ik in een meer stimulerende omgeving in Nederland weer mijn energie en enthousiasme ergens in te kunnen steken en er wél het gevoel van heb dat er een reactie komt van een ander.
En ik weet ook wel, aan ieder verhaal zitten 2 kanten. Ik ben ook lerende qua communicatie met anderen. Vandaag heb ik bijvoorbeeld een goed initiatief genomen en een briefje geschreven voor Maria wat ik allemaal de vorige week heb gedaan (zij was op vakantie) en dat briefje heb ik meegegeven aan Florence. Maar zo communicatief ben ik lang niet altijd.
Volgens mij zijn de andere vrijwilligers, Edu en mijn lerares Rose (die een aantal jaren in Engeland heeft gewoond) de enige personen hier die mij motiveren en geïnteresseerd vragen hoe het ermee gaat en wat ik aan het doen ben.
Ik los dit probleem op door me of er niet druk om te maken (lees: negeren) of door te zoeken naar mensen die me wél willen helpen zoals Edu en Rose. Inmiddels weet ik wel dat het standaardantwoord van de collega’s is dat ze geen tijd hebben. Alleen voor de praktische vragen is mijn mentor beschikbaar. Voor andere dingen moet ik zelf mijn oplossingen zoeken. Dat heb ik ook gedaan, daar word ik zelfstandig en vindingrijk door. :-)
Ik ben blij met de hele ervaring hier hoor. Laat dat duidelijk zijn. Ik heb in een cultuur geleefd die heel anders is dan ik gewend ben. Ik heb een nieuwe taal geleerd. Ik heb mezelf steeds weer weten te redden. Ik heb heel veel geleerd over mezelf en heb deelgenomen aan een aantal projecten. Niet te vergeten mijn radio en tv interview! ;-) Maar van ‘werken in een team’, ‘communicatie’ en ‘heel veel werkervaring opdoen’ heb ik weinig tot niets geleerd. Oh jawel: hoe het niét moet. Maar of ik daar nu wat mee opschiet???
Sorry als dit blog erg negatief is. Als ik me niet lekker voel, kan ik ook niet positief denken. Ik kan het niet mooier maken dan het is nu. Alleen er eerlijk over zijn.
P.S. Wanneer ik de energie heb, schrijf ik nog een blog over afgelopen vrijdag. Zo niet, dan is dit de samenvatting. :-) Toen ben ik op eigen initiatief mee geweest met een activiteit in As Corcerizas voor jongeren van 14-15 jaar over bio-constructie en cultuurhistorie. Hier heb ik ook veel improvisatievermogen en ongeorganiseerdheid van medewerkers van Amigos da Terra gezien. Maar ook de leven-in-het-nu: tijdens de activiteit evalueren hoe een presentatie ging en wat er verbeterd kan worden. Ik leer hiervan hoe belangrijk improvisatievermogen is, daar heb ik niet veel ervaring mee. Ik heb ook nog even een heel kort spel gedaan om de jongeren wakker te maken toen ze aankwamen. Toen moest ik ook improviseren. Kon ik dat gelijk oefenen. :-)
-
13 Mei 2013 - 17:51
Marian:
Lieve Ingrid,
Eerlijkheid is toch ook het beste, en je hebt gewoon heel veel over jezelf geleerd in deze maanden. Je sterke punten, punten die je misschien zelf verrast hebben; maar ook puntjes waaraan nog gewerkt mag worden. En dat is toch niet erg? Bijv. zo'n punt als werken in een team: als je nu ziet hoe het niet moet, dan leer je toch ook over hoe jij het wel zou willen, of hoe het voor jou wél werkt?
Hoe het niet moet, daar leer je óók van, wat mij betreft.
Andere culturen kunnen ook heel confronterend zijn dus ;-)
Maar al met al, onder de streep straks, heb jij daar ervaringen opgedaan die je meeneemt in je leven in NL, en waar je je 'lessen' uithaalt. Ik vind het nog steeds keimoedig dat je dit bent aangegaan, daar mag je heel trots op zijn!!
Liefs, Marian
-
13 Mei 2013 - 18:09
Esther:
Inderdaad, niet alles kan altijd leuk zijn. Leren hoe het niet moet is juist heel waardevol!!!
Je zult waarschijnlijk wel een knop moeten omzetten in NL. Dat gaat zeker lukken. Jouw verhaal bevestigd wel het algemene beeld van zuid-europeanen. Toevallig was ik gisteren nog een verhaal aan het afsteken ter verdediging :)
Hoop dat je je snel weer beter voelt. Mijn advies is vitamine C pillen; helpt echt :)
Liefs, Esther -
14 Mei 2013 - 16:20
Maria:
Ha lieve Ingrid,
Grieperig voelen is niet leuk maar dat gaat gelukkig weer over. Verwen jezelf met lekkere sinaasappels al dan niet geperst.( vitamine C ) en rust lekker uit onder de Spaanse zon. (voor zover die schijnt :))
Neem over 6 à 7 weken vooral de plus punten mee naar Rotterdam. Dat zijn er te veel om op te noemen. Goed dat je dit blog hebt bijgehouden want samen met je mooie foto's heb je een prachtig naslagwerk waar je super trots op mag zijn. Ik merk Ingrid dat je de Spaanse " kneepjes" door hebt.
p.s. Ik heb genoten van jullie vakantiefoto's op Tenerife. Lekker blij en vrolijk.
Lieve groeten uit Twente xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
