Jaarvergadering Amigos da Terra

In het weekend van 16 en 17 maart staat de jaarlijkse ‘asemblea’ (=vergadering) van Amigos da Terra gepland. Die wordt gehouden in As Corcerizas. Het afgelopen jaar wordt geëvalueerd en het komende jaar wordt besproken.

Zaterdagochtend met zijn allen in de auto. Zoals gewoonlijk beginnen we een uurtje of 1,5 later. De mooie door Dorrio gemaakte tijdsplanning wordt tijdens de vergadering steeds aangepast. Tot mijn verrassing zijn we wel op dezelfde tijd klaar. Ik denk dat dit mede kwam doordat we maar met weinig mensen waren, waardoor de discussies niet zo lang duurden. Het hielp ook dat Analia steeds naar een conclusie zocht tussendoor. Overigens was praktisch de hele dag de voertaal Gallicisch. Op een bepaalde discussie na, heb ik geloof ik wel alles begrepen. Dat vind ik een applaus voor mezelf waard. Mijn bijdrage aan de discussie: ik heb iets gezegd over het onderwerp ‘promotie van EVS’ en ‘promotie van de herberg en de activiteiten in As Corcerizas’. Ook heb ik mee geschreven tijdens de gesprekken, waardoor ik later een lijstje heb van interessante projecten om nog aan te werken.

Na en tijdens de vergadering is er ruimte om met zijn allen te gaan eten (ja natuurlijk mam, das nu eenmaal een belangrijk onderdeel van de Spaanse cultuur!). Daarna eerst de zogenaamde ‘geesten gunstig stemmen voor het nieuwe jaar’ (=queimada). Dit is een typisch Galicisch gebruik. Met alcohol, stukken appel en heel veel suiker wordt er een mengsel gemaakt dat wordt aangestoken. Zo wordt het een tijdje opgewarmd en dan krijgt iedereen een bekertje om te drinken. Met de wandelstok van de secretaris (daarbij moet ik denken aan de wandelstokken van Harry, mijn schoonvader) gaan we de kring rond en worden er wensen geuit voor het nieuwe jaar. Ik zeg “ik ben blij met de sfeer en warmte die er deze avond tussen iedereen is”. Cesare en Florence wagen nog een succesvolle poging om hun vinger in het brandende mengsel te houden. Ik zit te ver van de kom vandaan en vind het ook wel prima zo, zonder deze ervaring.

Nadat alle geesten gunstig gestemd zijn, gaan we een nachtelijke wandeling maken. Met regen en wind, door de sneeuw de berg op. Wat een aparte ervaring, als het normaal is mijn ogen te gebruiken om te wandelen. In het donker moet ik ineens mijn andere zintuigen aanspreken om vooruit te komen. De frisse nachtelijke berglucht is erg welkom na de hele dag binnen bij de warme haard te hebben gezeten en te hebben geluisterd naar alle gesprekken.

Zondag staat er eerst nog een boomplant moment op het programma. Ik raak in gesprek met een jongeman die een rond huis bezit in Tui. Dit dorp ligt vlakbij de Portugese grens. Ik ben blij, weer een mogelijkheid om een nieuwe plaats te bezoeken! Met de trein is Tui vanuit Ourense goed te bereiken, dus wanneer ik weer een weekend de tijd heb, ga ik daar eens kijken.

Wanneer het bomen planten klaar is, gaan we nog naar een nabijgelegen dorp ‘Porto’. In dit dorp word ik aangenaam verrast: we gaan iets doen met Planologie. In de omgeving van As Corcerizas en het dorp Porto is een bedrijf bezig met de aanleg van een traject voor een hogesnelheidstrein. Deze trein komt uiteindelijk uit in Madrid. De officiële milieu gerelateerde onderzoeken zijn uitgevoerd. De conclusie is dat de trein er kan komen. De inwoners van Porto zijn het echter niet eens met de latere wijzing van het plan dat er meer hectares zullen worden gebruikt voor de aanleg van het traject. Deze uitbreiding gaat ten koste van een bos en bovendien is dit niet meegenomen in het eerdere onderzoek. De dorpelingen zijn eensgezind, dit is echter niet altijd het geval. Een verschil met Nederland: in Spanje speelt corruptie en ‘onder de tafel’ dingen regelen een grote rol. Wanneer 2 partijen er niet uitkomen, gaat geld een rol spelen en wordt er op die manier dingen geregeld. Daarbij is de Europese wetgeving niet leidend, maar een oplossing vinden welke beide partijen het mee eens zijn. Het stemt mij triest dat altijd geld een grote rol speelt en dat de gewone burger altijd aan het kortste eind trekt. Ondanks dat deze burgers eensgezind zijn, hebben ze weinig macht en bovendien is het treintraject al in aanleg. Dat zien we daarna, als we een wandeling daarheen maken. Ik raak nog in gesprek met een oude dorpeling. Hij maakt een vergelijking die ik niet helemaal begrijp: in de tijd van Franco was er volgens hem (hij is boer en vervoert/verkoopt daarna zijn producten door heel Europa) een gelijkheid tussen de mensen. De mensen wilden allemaal hetzelfde: eten om te kunnen leven. Na Franco is de situatie echter slechter geworden. De zogenaamde democratie is in de praktijk niet te zien: bureaucratie en geld/corruptie zorgen ervoor dat de mensen moeilijker in hun levensonderhoud kunnen voorzien.

Aan het eind van de wandeling is er nog een loterij. De wandeling was eigenlijk een speurtocht met vragen over het dorp en de omgeving. Mijn naam wordt getrokken (Dorrio zegt tegen het jongetje dat de briefjes trekt: zeg maar Ingrid Von, van die cowboy Don) en ik win een drankje naar keuze in het café waar we zijn. Ik besluit een lokaal likeurtje te nemen, koffie en thee kan ik immers elke dag bestellen. Tot mijn verrassing is het likeurtje lekker zacht van smaak en heb ik daarna geen koppijn zoals wanneer ik Licor café drink.

Het was weer een interessant weekend vol met nieuwe belevenissen!