Veranderingen

Ik begin het leven-in-het-nu steeds beter toe te passen. (Lees: ik integreer in de Spaanse cultuur) Ik geniet hier echt van, er zijn heel veel kleine en grote veranderingen elke dag, maar dat maakt de dag alleen maar interessant vind ik. Het is absoluut niet saai en voorspelbaar, zoals het in Nederland wel vaker is. Maar er is wel een nadeel: waar ik in Nederland altijd een agenda in mijn hoofd heb, vergeet ik hier om de haverklap dingen. Misschien doordat ik hier ben voor mijn EVS en alles veel energie kost of gewoon omdat er zoveel veranderd dat de zin van alles onthouden me ontgaat. Het is soms wel onhandig, maar ik ben ook onhandig, dus ja dat past er dan wel bij. :-)

Het was een erg gevarieerde en interessante week! Een overzicht van wat ik allemaal gedaan heb:

Verhuizen
De kogel is door de kerk: we gaan nu écht bijna verhuizen! Ik was al de laatste 2 maanden bezig met spullen uitzoeken, in dozen doen en héél veel papieren weggooien. We gaan naar een nieuwe ruimte die heel wat minder comfort heeft: geen daglicht (het is een ruimte op een verdieping onder het straatniveau) en maar 1 ruimte van ongeveer 20m2 waar we met zijn 6en moeten zitten straks. Maar in ieder geval kan Amigos da Terra hierdoor de kosten drukken. Deze week ben ik weer gestart met het helpen met de verhuizing.
Ik kwam nog iets interessants tegen tijdens een papier-verscheur-moment: 2 documenten die een relatie hebben met mijn studie Planologie. De documenten gaven een overzicht van een onderzoek naar de aanleg van een nieuwe spoorlijn tussen Vigo en Ourense. Alle studiegerelateerde deelonderwerpen kwamen aan bod: geologie/geomorfologie, hydrologie, bodems, vegetatie, fauna (met Europese natuurbeschermingsgebieden), historisch cultureel erfgoed en het landschap. Ik weet nu ook welk Spaans ministerie een dergelijk infrastructureel onderzoek uitvoert: het ministerie van ontwikkeling.

Communicatie
Ik heb mijn communicatievaardigheden geoefend tijdens gesprekken met Maria en Dorrio. Niet bij alle personen in de omgeving hier heb ik wat communicatie betreft succes, maar je kunt niet alles tegelijk goed doen.

Vrijwilligers
Carla en Markus hebben begin december hun project afgerond. Ze zijn echter de maand december tot aan de kerst nog gebleven. Deze week zijn ze weer teruggekomen. Beiden willen in Galicië werk zoeken. Vanaf februari moet er echter 1 kamer leeg zijn, omdat dan een tweede nieuwe vrijwilliger komt.
De eerste nieuwe vrijwilligster is deze week gekomen: Florence uit Frankrijk. Ik heb haar geen rondleiding door ons appartement gegeven. (Lees: ik moest nog even ‘wennen’ aan de nieuwe situatie, dus Carla nam het initiatief) Later op de middag heb ik wel voor gids gespeeld tijdens een rondleiding door de stad. Erg leuk om te bedenken welke zaken die ik normaal ben gaan vinden en interessant zijn om te vertellen aan iemand.
Soms is het erg prettig om weer nieuwe mensen te ontmoeten. Ik mag Florence wel. Alleen al vanwege het feit dat ze er hetzelfde dag en nachtritme op na houdt als mij. Ben ik niet meer de enige die ‘vroeg’ naar bed gaat. De andere 3 huisgenoten zijn wat dat betreft echt Zuid-Europees: ze blijven op tot minimaal 2 uur s’nachts, maar dat kan gerust ook tot 4 of 6 uur zijn. Gevolg: geluidsoverlast. Gelukkig heb ik van die mooie roze oordopjes! (Dank Oskar :-))

Plastic zakkenproject
Donderdag stonden we weer op de markt met onze coupons. Ik sprak een vrouw van middelbare leeftijd aan. Ik merkte dat ze rustig wilde luisteren naar wat ik te vertellen had. Daarom vertelde ik op mijn tempo (=langzaam) het verhaal achter onze campagne. Normaal is het niet mogelijk om rustig iets uit te leggen, omdat de meeste mensen niet willen luisteren of maar heel eventjes. Dan hebben de andere vrijwilligers uit Ourense meer succes, die ratelen zo een heel verhaal af. ;-) Na afloop van het gesprek met deze vrouw kreeg ik een duim van Maria. Erg fijn, zo’n compliment!

Actie tegen het verbranden van afval
Het termijn om handtekeningen te verzamelen tegen het verbranden van afval (zie blog Eerste keer in actie) en deze aan te bieden aan de Galicische regering loopt bijna af.
Daarom stonden we deze week weer in de winkelstraat met een tafel. Wat een verschil met de eerste keer, toen ik net was aangekomen in Spanje! Nu stap ik op mensen af en probeer ze te interesseren hiervoor. Jammer is dat de meeste ouderen alleen Galicisch praten en vaak slecht articuleren. Maar soms er is wel een aardige mevrouw die vraagt of ze in het Galicisch of Castellano verder moet gaan praten. En zo was er deze keer een meneer die hetzelfde vroeg en daarna een heel verhaal begon te vertellen over dat hij gewerkt had bij een bedrijf dat waterinstallaties maakt. Hij vertelde ook veel over schoon vs vuil water. Volgens hem had Galicië het meest schone water van de hele wereld! (Jaja….. dat zal wel :-P) Ik begreep niet alles, maar ik knikte maar braaf want ik vond hem aardig. (En iedere keer ging hij heel attent vragen: begrijp je me?) Natuurlijk wilde meneer ook weten uit welk land ik kwam. “Ja, Nederland is totaal verschillend met Spanje”. Daarna wilde hij afscheid nemen met 2 kussen en een hand, bleef hij mijn hand vasthouden terwijl hij hetzelfde verhaal nog een keer aan Maria ging vertellen. Stond ik daar met mijn hand te wachten tot hij uitgepraat was…. Edu (actieve vrijwilliger voor Amigos da Terra bij o.a. het plastic zakken project) had dit moment op foto vastgelegd. Maria zei daarna: ik geloof dat je een vriend hebt, Ingrid! Erg leuk, zo’n attente half blinde meneer van 81 met de hoogste aardigheids-graad van alle mensen die ik tijdens het doen van projecten hier heb gesproken!

Weekend
In het weekend heb ik mijn record uitgaan verbeterd: 2 avonden achter elkaar. De eerste avond ging ik met Marcos, Florence en Edu naar een café (zie foto) en daarna dansen in een discotheek.
Florence is als een frisse wind voor mij: heel fijn, een nieuw persoon die mij een spiegel voorhoudt door haar ideeën om meer te weten te komen over de cultuur in Ourense en Galicië. Ze had namelijk een goed idee: laten we Galicische films kijken. Samen hebben we 2 films gekeken. Een van de films was in Ourense geschoten en op een gegeven moment herkenden we beiden tegelijkertijd een fontein. Erg grappig om het decor te herkennen! Daarnaast nog mijn favoriete vrijetijdsbesteding gedaan (toen het niet regende): een wandeling langs beide kanten van de rivier.