Galicische gezelligheid

Martine: dankjewel voor je terechte reactie op mijn vorige blog. Ik geniet hier zeker nog, iedere dag is weer vol verrassingen!

Zaterdagmiddag. Raquel (ex-collega) heeft het jaarlijkse kerstetentje geregeld. We zijn met een groep van 30 mensen die Amigos da Terra een warm hart toe dragen en door (vrijwilligers)werk bij de organisatie betrokken zijn.
We verzamelen met een deel van de mensen op kantoor. Op zijn Spaans duurt het nog minstens 15 minuten voor we werkelijk onderweg zijn naar het restaurant. Buiten wordt gewacht op de anderen, terwijl een aantal mensen al wat drankjes achter de kiezen heeft op het overdekte terras. Na nog een half uur buiten bijpraten, gaan we dan toch aanschuiven voor het diner. Een aantal hapjes komen achter elkaar op tafel. Bier, wijn en water zijn onbeperkt beschikbaar. Er wordt gezellig gepraat. Ik heb nog een leuk gesprek met Anton, de man die mij de eerste dag heeft opgehaald van het vliegveld. Hij vindt het erg leuk dat ik nu beter Spaans spreek. Nog een nagerecht en een kopje koffie. Voor wie wil is er nog iets sterkers: licor café (typische Galicische drank) en kruiden likeur. 3 uur later gaan we dan toch écht naar huis.

Thuis wacht s’avonds Carla en mij nog een diner: de vriendinnen van Charo komen op bezoek. Zoals gebruikelijk hier hebben alle gasten eten meegebracht. In tegenstelling tot het eten van s’middags smaakt dit zelfgemaakte (én ecologisch verantwoord) eten stukken beter! (Carla en ik voelden ons beiden behoorlijk beroerd van het eten van smiddags, geen idee waar dat precies aan lag.)
De dames praten allemaal Gallego. Toch begrijp ik de grote lijnen van de onderwerpen die worden besproken: seksualiteit, feminisme en koken. Het valt me op hoe open dit gezelschap is. Naarmate de avond vordert, worden de gesprekken luider en wordt er sneller gepraat. Tegen die tijd heb ik geen energie meer om te proberen alles te volgen. De groep gaat daarna nog op stap, maar ik bedank. Ik heb er geen zin in.

Maandag vindt de tweede trekking van ons marktproject plaats. Deze keer mogen we bij een kraam van de gemeente Ourense in de winkelstraat aanschuiven. Zij promoten het recyclen van materialen en wij geven uitleg over ons plastic zakken project. Ook deze keer is de pers erbij. Ik sta 2x(!) met een foto in de krant.
Daarna gaan we met het groepje vrijwilligers op kantoor vanwege Kerst gezellig kletsen en hapjes eten. Deze keer heb ik (naar Spaans gebruik) de zondag gebruikt om iets lekkers te maken voor de anderen: speculaasjes en gluhwein (zie foto). Maria heeft cake met kastanjes gebakken. Een andere vrijwilliger die van oorsprong uit Venezuela komt heeft een brood gebakken dat in Venezuela met Kerst wordt gegeten. Er zit ham, olijven en rozijnen in. Al het eten smaakt heerlijk en warme gluhwein in de ochtend is ook niet verkeerd! ;-) Ik kan het Spaanse gebruik dat iedereen eten meeneemt wel waarderen: op die manier heb je heel veel verschillende dingen die je kunt proeven en geeft het nog meer een gevoel van samenzijn.

P.S. Voor wie zich afvraagt waarom ik weer regelmatig lange blogs schrijf: het gaat goed met mijn gezondheid nu. Ik ben aan het fitnessen en zwemmen en dat helpt. Bovendien schrijf ik een blog in delen, steeds een stukje wanneer ik er inspiratie en energie voor heb. Ik let wel op mijn grenzen dus.

P.P.S. Over dagelijkse verrassingen gesproken: van de week had ik mijn eerste les van mijn nieuwe lerares. Grappig: ze is nieuwsgierig naar het Nederlands! Ik moest van haar een stukje voorlezen in het Nederlands en ze wilde weten wat Sinterklaas precies was.

P.P.P.S. Nog maar 2 nachtjes slapen en dan zet ik écht weer even voet op Nederlandse bodem. Ik heb er zin in, ook hier ga ik met volle teugen van genieten!!!