Naar huis...
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
13 December 2012 | Spanje, Ourense
De kerstverlichting hangt verlichtend boven de winkelstraat. De etalages zijn gevuld met kerstballen, kerstbomen en andere kerstartikelen. Irritante kerstliederen (‘I saw mama kissing Santa Klaus’) klinken in de winkels. Het woord ‘Navidad’ (=kerstmis) staat stipt op nummer 1 het meest door mij gehoorde woord deze maand.
En ik? Ik geloof dat ik door al die verwijzingen nog meer naar thuisthuis verlang. De kleine week die het nog duurt, duurt me nog te lang.
Ik vind het nog steeds fijn hier, maar nu ik weet dat ik bijna even naar huis kan, is er iets veranderd. Ik constateer dat mijn tolerantieniveau om Spaanse gewoontes te accepteren erg laag is. Zo begin ik me te ergeren aan de gewoonte om andere mensen uit te lachen. Dat doen de vrijwilligers en Maria als we met het marktproject op straat staan en er iemand langs loopt die moeilijk loopt of een ander gebrek heeft. Dat strookt niet met mijn eigen gevoel om respectvol tegen iemand te doen. Natuurlijk kun je wel even om iets of iemand grinniken, dat heb ik ook, maar er is wel een grens vind ik.
Dat deed ook een meid die iets kwam vragen op kantoor. Ze was met 2 anderen. Ik antwoordde netjes in het Spaans, maar ik begreep niet welke informatie ze wilde hebben. Ze had contact gehad via mail met mijn collega. Dus ik zei: kom dan over een uurtje terug en vraag het hem. Ondertussen staan die anderen inmiddels weer op de gang en hoor ik alleen maar heel hard gelach. Irritant en vermoeiend, maar ik troost mezelf met de gedachte: oh maar ik heb toch mooi in het Spaans gereageerd en netjes gezegd, ‘kom dan later maar terug’.
Het kost me meer moeite me te concentreren tijdens het maken van het Spaanse huiswerk en te luisteren naar de collega's die redelijk snel met elkaar praten.
Ik ben gewoon met mijn hoofd al half in Nederland, wanneer ik afspraken maak om vriendinnen te zien, vragen van mensen hoor of ik zin heb om naar huis te gaan of naar het postkantoor wandel om iets te versturen met bestemming ‘Nederland’. Hoe ging die spreuk ook alweer? Home is where the heart is....
Die van mij is al in Nederland gearriveerd, alleen mijn lijf moet ik nog even met het vliegtuig laten overvliegen. ;-)
En ik? Ik geloof dat ik door al die verwijzingen nog meer naar thuisthuis verlang. De kleine week die het nog duurt, duurt me nog te lang.
Ik vind het nog steeds fijn hier, maar nu ik weet dat ik bijna even naar huis kan, is er iets veranderd. Ik constateer dat mijn tolerantieniveau om Spaanse gewoontes te accepteren erg laag is. Zo begin ik me te ergeren aan de gewoonte om andere mensen uit te lachen. Dat doen de vrijwilligers en Maria als we met het marktproject op straat staan en er iemand langs loopt die moeilijk loopt of een ander gebrek heeft. Dat strookt niet met mijn eigen gevoel om respectvol tegen iemand te doen. Natuurlijk kun je wel even om iets of iemand grinniken, dat heb ik ook, maar er is wel een grens vind ik.
Dat deed ook een meid die iets kwam vragen op kantoor. Ze was met 2 anderen. Ik antwoordde netjes in het Spaans, maar ik begreep niet welke informatie ze wilde hebben. Ze had contact gehad via mail met mijn collega. Dus ik zei: kom dan over een uurtje terug en vraag het hem. Ondertussen staan die anderen inmiddels weer op de gang en hoor ik alleen maar heel hard gelach. Irritant en vermoeiend, maar ik troost mezelf met de gedachte: oh maar ik heb toch mooi in het Spaans gereageerd en netjes gezegd, ‘kom dan later maar terug’.
Het kost me meer moeite me te concentreren tijdens het maken van het Spaanse huiswerk en te luisteren naar de collega's die redelijk snel met elkaar praten.
Ik ben gewoon met mijn hoofd al half in Nederland, wanneer ik afspraken maak om vriendinnen te zien, vragen van mensen hoor of ik zin heb om naar huis te gaan of naar het postkantoor wandel om iets te versturen met bestemming ‘Nederland’. Hoe ging die spreuk ook alweer? Home is where the heart is....
Die van mij is al in Nederland gearriveerd, alleen mijn lijf moet ik nog even met het vliegtuig laten overvliegen. ;-)
-
13 December 2012 - 20:45
Ingrid Hollander-Mus:
Hoi Ingrid
Ik zou zeggen....hele gezellige feestdagen met je familie en vrienden en een goed 2013. ge niet van de agen dat je thuis bent!
groetjes
Ingrid -
13 December 2012 - 21:12
Oskar:
Of zoals ze in spanje zouden zeggen: El Hogar esta donde esta el corazon. -
13 December 2012 - 23:46
Pa Frank:
En wat dacht je van de kerstplaat die in Nederland al jarenlang hoog scoort:
Feliz Navidad van Jose Feliciano (zie youtube)
Ook Spaans met veel Engels
We verheugen ons op de kerst in Rotterdam...
Groeten uit Brunssum
xxxxxxxxxxxx
mam pap Susan -
14 December 2012 - 09:23
Maria:
De climax groeit om thuis te komen. De 2 laatste zinnen zijn pakkend.
Je hebt nog een weekje tijd om stille nacht te repeteren :)
-
14 December 2012 - 17:58
Marian:
Ja, prachtige laatste zinnen..
Lieve Ingrid,
ik wens je heel fijne dagen in NL, en geniet van Oskar, vrienden en familie.
Alle goeds voor 2013!
-
14 December 2012 - 18:48
Martine :
Toch gaat het snel hoor. Voor je het weet zit je in het vliegtuig. Laat je gevoel van naar Nederland willen niet te erg afleiden van wat mooi en leuk is in Spanje. Je bent daar relatief maar een korte tijd; probeer er van te genieten. Ook als over een paar dagen jouw vliegtuig klaarstaat voor een mooie tijd in Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
