Vakantiedagboek dag 7 en 8

Dag 7

Het is tijd om aan de 2e en laatste minitoer van onze vakantie te beginnen; destination Porto. Ook nu kunnen we maar niet vroeg ons bed uit komen en dus vertrekken we pas tegen het middaguur. De hemelsbrede lijn tussen Ourense en Porto doorkruist het enige nationale park van Porugal, net over de grens met Spanje. Een ideale plek voor een wandeling dus.

Een nadeel; door de geografische invloeden van de bergketen in dit park in combinatie met de natte luchtstromen vanaf de Atlantische oceaan valt hier jaarlijks gemiddeld 3.0 meter (!) regen, verdeeld over meer dan 130 dagen. Ter vergelijk; in Nederland valt gemiddeld 0.8 meter per jaar. Aangezien we momenteel diep in de herfst zitten was het vandaag ook 1 van die 130 dagen. Dat weerhield ons er overigens niet van om bepakt en bezakt op pad te gaan.

Ditmaal geen smalle en dichtbegroeide paadjes, maar een enigszins saai zandpad dat naar de top van de 'Serra Amarela' leidde. Gelukkig viel er onderweg genoeg te zien. Kuddes koeien en paarden staan vredig te grazen op de heuvels en een onafgebroken mooi uitzicht. De bergen zijn hier relatief laag begroeid (veel stuikgewas en rotsformaties). Halverwege eten we onze lunch in een vervallen gebouwtje waar het nog enigszins droog is en als we weer verder gaan schijnt zowaar heel even de zon! Dit levert meteen prachtige foto's op. Onderweg vinden we nog een paar geocaches, maar de top wordt helaas niet gehaald wegens de invallende duisternis (hadden we de wekker maar moeten zetten).

Net als tijdens de rit naar La Coruna komen we hier in de loop van de avond aan in Porto. Mijn GPS is de weg even kwijt vlak bij het hotel. Er zijn blijkbaar een aantal 1-richtingsstraatjes bijgekomen sinds 2006. Toch maar eens mn kaartmateriaal updaten.


~~~~~~~~~~~~~~


Dag 8

We zitten in een leuk onderkomen in Vila Nova de Gaia; het zuidelijke deel van Porto. Vanaf het hotel is het maar 20 minuten lopen naar de Douro rivier, 'where it all happens'. We zijn hier natuurlijk vooral om enkele Port 'cellars' van binnen te bekijken. Deze zitten allemaal langs de rivier. Voor degene die het goedje niet kennen; Port is een zoete 'wijn' met een alcoholpercentage van rond de 20%. Qua smaak zit het tegen bessenjenever aan (al zullen port experts het vast met deze vergelijking oneens zijn).

Om 10:30 stappen we binnen bij Sandeman, 1 van de grotere namen in de regio. Ik ben hier al eens met mn ouders geweest medio jaren 90. Wegens gebrek aan andere toeristen krijgen we een interessante privé rondleiding. Halverwege sluiten nog wel 2 andere toeristen aan. We krijgen fijntjes uitgelegd hoe het brouwproces in zijn werk gaat, wat het verschil is tussen een 'tawny' en een 'ruby' en dat je heel veel geduld moet hebben als je in het bezit bent van een 'vintage'. In bepaalde tijden van het jaar kun je ook excursies maken naar de plantages langs de Douro in het oosten van Portugal (het enige gebied waar de druiven geteeld mogen worden). We leren dat Port aan strikte kwaliteitseisen moet voldoen en dat een officiële instantie hier toezicht op houdt. Uiteraard wordt de rondleiding afgesloten met een paar proefglaasjes.

We besluiten direct maar door te gaan naar de conculega's van Sandeman, Taylor's, even verderop. Hier krijgen we voor de rondleiding al ons eerste glaasje. We verwachten een soortgelijk verhaal als bij Sandeman, maar toch blijken er ook wat verschillen te zijn. Zo is het 'persproces' van de druiven bij Sandeman grotendeels geautomatiseerd, terwijl bij Taylor's nog alles met de blote voeten wordt gedaan. De algemene indruk van dit bedrijf is iets klassieker in vergelijking met de modernere uitstraling van Sandeman. Ook hier sluiten we af met enkele portjes. Verschillende soorten port laten zich combineren met verschillende soorten versnaperingen. Bij een 'tawny' (minder zoet) wordt vaak iets hartigs gegeten, terwijl een 'ruby' beter combineert met iets zoets. Ingrid wilde die laatste combi wel eens proberen en dus genoten we van nog enkele portjes met wat chocola. Het was dan ook geen verrassing dat we nogal vrolijk en ietwat zwalkend het pand verlieten.

Het was inmiddels wel een mooi moment om het alcoholpromillage een beetje te laten zakken tijdens een cultureel uitstapje in de stad. Porto is ook bekend vanwege een prachtige stalen brug tussen de oevers van de Douro. Het bijzondere aan deze brug is dat het wegdek dubbel is uitgevoerd; het laaggelegen dek enkele tientallen meters boven de rivier en het hooggelegen dek 44 meter daarboven. Dit hoogteverschil wordt natuurlijk uitgebuit door middel van liftjes en gondels. Toen we een kaartje voor de gondel gingen halen bleek dat hier tevens een voucher bij zat voor... een gratis portje! Toch meteen maar even verzilveren dan, want straks is de portboer misschien dicht. :)

Na het bekijken van de brug, de kathedraal en het portmuseum (de laatste 2 waren niet zo bijzonder) begon het al schemerig te worden. Aangezien we nog een flink eind moesten lopen (o.a. via de brug) konden we ook mooi even Porto by night meepakken. De dag werd afgesloten in een restaurantje. Omdat we al zoveel port op hadden namen we voor de verandering een sangria bij het eten.