On arrival training

De afgelopen week vond mijn ‘on arrival’ training (formacion de llegada) plaats in Santiago de Compostela. Ik zal een samenvatting geven met de belangrijkste dingen die ik gedaan, geleerd en ervaren heb.

Zondag
Met de trein van Ourense naar Santiago. Wat een mooie, schone trein! Onderweg regent het en bij aankomst in Santiago besluit ik dat het verstandig is mijn regenjas aan te trekken. Met behulp van een GPS (dank Oskar!) de route naar het hotel gemakkelijk gevonden.
Eerst een blik in de schitterende hotelkamer die ik deel met 3 anderen (foto's zien van het interieur, Sheila?). Daarna een eerste kennismaking met de andere deelnemers aan de training. We zijn met een groep van 20 buitenlandse vrijwilligers die in Galicië en in Madrid hun vrijwilligerswerk doen.
s’Avonds nog een kennismakingsspel en de presentatie van het programma van deze week. Er zijn 3 leraressen die de training verzorgen. 1 van hen is de vertaler Spaans – Engels, een vrouw spreekt een beetje Engels en de laatste spreekt alleen Spaans. Gelukkig spreken ze allemaal langzaam, waardoor ik praktisch alles begrijp. Ter controle kan ik altijd daarna nog even naar de Engelse vertaling luisteren.

Maandag
Het thema van deze dag is vrijwilliger zijn in Europa. Wat verwacht ik van mijn EVS project? We schrijven op wat we bij aankomst in Spanje positief en negatief hebben ervaren, wat we willen leren van ons vrijwilligerswerk en wat we kunnen toevoegen aan de organisatie waar we werken. Daarna maken we een tekening van onszelf en schrijven een aantal dingen op over ons vrijwilligerswerk. Mijn ‘ik’ is nogal lelijk getekend. Ik ben heel slecht in tekenen, dat blijkt maar weer eens. Maar zoals een andere vrijwilliger zei: je hebt wel een grote glimlach getekend in je gezicht! En natuurlijk een presentatie van mijn ‘ik’ in het Spaans over mijn vrijwilligerswerk bij Amigos da Terra. Niet helemaal in het Spaans wanneer ik woorden niet weet, maar dan kijk ik vragend naar de vertaalster en dan geeft zij het goede antwoord.
We krijgen daarnaast onder andere informatie over wat EVS inhoudt, rechten en plichten als vrijwilliger. Dit gebeurt door in teams het spel Triviant te spelen. Mijn team blijkt nogal goed te zijn, waardoor het voor de andere teams nogal saai is. Ik ben echter een beetje op dreef, doordat we als team veel vragen goed hebben. Ik weet zelfs deze vraag goed te beantwoorden: Wat is de website van de Europese verzekering? Ik had toevallig die website thuis al opgezocht.
Na het spel komen er nog 3 mensen iets vertellen over hun eigen ervaringen als vrijwilliger, mentor en coördinator. Erg interessant! De vrijwilliger blijkt uit Engeland afkomstig en daar geologie gestudeerd te hebben, dus ik vraag of ik zijn emailadres mag hebben. Wie weet kan hij me nog wijzer maken op geologie-gebied.
s’Avonds is er een optionele rondleiding door Santiago, georganiseerd door 2 van de 3 docenten. Met een kleine groep wandelen we door Santiago. De kathedraal van Santiago bij nacht verlicht zien en horen over de ontstaansgeschiedenis wil ik niet missen.

Dinsdag
Het thema van deze dag is culturele uitwisseling. Na een activiteit om iedereen wakker te krijgen, hebben we Spaanse les. Ik ben ingedeeld als ‘beginner’. We mogen van groep ruilen, maar ik weet niet zeker of ik de gevorderde groep aankan. Ik heb al gemerkt dat er een tweedeling is: of je spreekt goed Spaans of je begrijpt geen woord. De eerste groep bestaat bijvoorbeeld uit vrijwilligers van Duitsland, Zwitserland en Denemarken. Zij hebben allemaal op de middelbare school verplicht een aantal jaren Spaans gehad. Toen dacht ik: waarom is dat in Nederland enkel als keuzevak te kiezen op sommige scholen? (Vind je ook niet, Phoebe?) De tweede groep bestaat uit meiden uit Turkije, Polen en Zuid-Afrika. De beginnersgroep is logisch erg basis. We leren gedag zeggen en vragen uit welk land de ander komt. De lerares vraagt mij later of ik de dag erna niet toch bij de gevorderde groep wil aansluiten. Ze had blijkbaar gemerkt dat ik meer weet dan de basiszinnen. Ik leg haar uit dat ik niet altijd begrijp wat er gezegd wordt, maar het graag wil proberen.
Daarna een spel om te kijken wie het meeste weet van de cultuur en geografie van Spanje. Bij de vragen over schilders, schrijvers en beroemde sporters (geen voetballers!) moet ik het met mijn team laten afweten. Eén vraag weet ik echter wel: wat is het beroemde feest dat in maart in Sevilla wordt gehouden? Las Fallas. Dat had ik thuisthuis in een boek over de Spaanse cultuur gelezen. s’Middags nog een interculturele activiteit met uitleg over wat een cultuurshock is. De informatie is mij al bekend, want ik heb dit al gehoord op de ‘pre departure training’ in Nederland.
Deze avond eten we niet in het restaurant waar we elke dag eten, maar hebben de leraressen Galicisch eten geregeld. We kunnen kiezen uit verschillende soorten worst (chorizo), plakken kaas (queso), aardappeltaart (tortilla) en hapjes in een soort van bladerdeeg (enpanada).
Bij een culturele avond hoort natuurlijk ook een presentatie van ons eigen land. Op volgorde van het Spaanse alfabet mogen we iets vertellen over ons land van herkomst. Ik wil een saai verhaal vertellen over fietsen in Nederland, maar dan zie ik dat er veel knutselmaterialen zijn. Het is de bedoeling dat je presentatie creatief is, powerpoints zijn verboden. Ik besluit een fiets te maken van gekleurd papier met een dijk om het Nederlandse landschap na te bootsen. Een van de docenten ziet mij bezig en vraagt: bestaat er in jouw land geen traditie van Koninginnedag? En dan weet ik het: ik ga in het oranje verkleed op mijn fiets over de dijk rijden! Tot mijn eigen verrassing wordt mijn creativiteit alsmaar groter terwijl ik bezig ben. De presentatie zelf is ook erg geslaagd, want tijdens mijn ‘toneelspel’ hoor ik positieve geluiden uit het publiek. Ik doe niet alleen of ik over de dijk fiets, maar ik ben ook op een feest, luister muziek en dans. Als afsluiter uitleg over mijn kledingkeuze en informatie dat ik toch echt op een dijk aan het fietsen was. Ik heb mezelf verrast doordat ik een beetje geïmproviseerd heb tijdens het toneelstukje. Een aantal jaren geleden zou het houden van een dergelijke presentatie niet eens in mijn hoofd opkomen. Teveel zenuwen om te presenteren en te weinig creativiteit.

Woensdag
Deze dag staat in het teken van informatie over en preventie van conflicten. We beginnen met een saai vragenrondje aan een mevrouw van het Spaanse nationaal agentschap. Daarna weer Spaanse les. Deze keer is de les uitdagend en leuk! We moeten bijvoorbeeld bedenken wat er gezegd wordt bij een kort toneelstukje. De verzonnen dialogen zijn erg lachwekkend. Het toneelstuk heet “¿Que hora es?”. Nu kan ik nooit meer gewoon aan iemand vragen naar de tijd zonder aan dit grappige programma te denken. Aangezien mijn Spaans nog niet zo geweldig is, mag ik zelf een verhaal bedenken wat er zich afspeelt in het toneelstuk. Ik heb niet heel erg goed opgelet, dus mijn verhaal klopt totaal niet met de werkelijkheid. Maar ik heb in ieder geval een beetje Spaans geschreven met enkele Engelse woorden ertussen wanneer ik het niet weet.
Daarna behandelen we het thema ‘conflicten’. Dit gebeurt met dezelfde groep als de Spaanse les, dus er is geen vertaling in het Engels. Ik ben de enige die niet altijd helemaal begrijpt wat er gezegd wordt en dat geeft een vervelend gevoel. Toch steek ik mijn hand op, wanneer ik uitleg wil. Een voorbeeld: bij een rollenspel begrijp ik wel wat de bedoeling is. Er is een conflict tussen 2 mensen die samen een flat delen. De ene persoon wordt steeds bozer, terwijl de andere persoon rustig zichzelf blijft verdedigen. Alleen gaat de inhoud volledig langs me heen, want ze praten echt snel. Handig dat ik naderhand even een korte samenvatting krijg van de vertaalster.
De avond is gevuld met een bezoek aan La Coruña. Dit is een kustplaats die in het noorden van Galicië ligt. Vanwege het feit dat het een kustplaats is en er van 3 kanten open zee is, is het daar een stuk kouder dan bijvoorbeeld in Santiago de Compostela. Met zijn allen bezoeken we de Herculestoren. We maken veel foto’s en genieten van de mooie omgeving. Daarna is er nog tijd voor onszelf. Met 4 anderen wandel ik door de stad. We gaan ook nog naar het strand. Deze meiden wonen allemaal in Galicië, op ongeveer een uur met het OV. Ik hoop dat we elkaar nog vaker zullen zien tijdens ons vrijwilligerswerk in Spanje.
Vanavond ga ik met 2 andere meiden naar de discotheek. De muziek is niet erg geweldig (een hoog blootgehalte van de dansers, op de schermen aan de muur) maar ik heb de mogelijkheid om te dansen dus het maakt mij niet uit. Later willen we ergens anders heen gaan. Bij het verlaten van de discotheek spreken een paar meiden ons aan. “Zijn jullie ook vrijwilligers?” Ik leg uit waar ik vandaan kom en bij welke organisatie ik vrijwilligerswerk doe. “Ourense? Oh maar dan ken je vast wel Marcos en Carla.” Blijken deze meiden vrienden van Marcos en Carla te zijn. Ze hebben met elkaar hun eigen “on arrival training” gehad afgelopen februari. Hoe grappig om dan toevallig aangesproken te worden door mensen die vrienden zijn van mensen die ik ook ken! We besluiten met hen mee te gaan naar een café om gezellig te kletsen.

Donderdag
De laatste dag. We praten over manieren van leren, de Youthpas en het doen van een persoonlijk project binnen je EVS. Als afsluiter spelen we het spel “mission impossible”. In groepjes moeten we een aantal opdrachten doen en als bewijs een foto maken. We moeten onder andere vastleggen dat onze blote voeten in een fontein zijn, in een vuilnisbak zitten, in de lucht springen, een stuk amandeltaart eten en op een speeltoestel spelen. De foto van twee nonnen hebben we creatief opgelost, want de non die ik aansprak wilde niet gefotografeerd worden. Erg leuk om achteraf alle foto’s en de creativiteit van de deelnemers te zien!
Op de laatste avond moet er natuurlijk ook uitgegaan worden. Ik ga met een grotere groep mee naar een salsabar. Wat prachtig synchroon dansen al die mensen met elkaar! Ik ben er helemaal stil van en kijk met bewondering toe. We doen ook nog even mee met het doen van een paar danspassen. Deze zijn natuurlijk een stuk simpeler, maar het is erg leuk om zo met zijn allen in beweging te zijn. Daarna een bezoek aan de discotheek. Na de swingende salsa in de bar, is dit een tegenvaller. In Spaanse discotheken hangen grote tv schermen waarop de bijbehorende clip te zien is. Met als gevolg dat veel mensen steeds naar het scherm staren in plaats van te dansen. Op een salsanummer doe ik nog een paar pasjes basis chachacha met een meid uit de groep.

Vrijdag
Vandaag vertrekt iedereen weer naar zijn eigen stad of dorp. Ik ga nog samen met twee mensen uit “mijn” groepje een rondje Santiago bij daglicht doen. We maken enkele grappige foto's.

Het was een week vol nieuwe indrukken, een beetje verbetering van mijn Spaans, het ontmoeten van nieuwe mensen en het leren van nieuwe dingen over EVS!
Ter afsluiting van deze drukke week was er nog een feest ter ere van het 10 jarig bestaan van As Corcerizas, maar daarover meer in een volgend blog.

P.S. Voor wie mij 'live' wil zien, ga eens naar het vorige blog 'Fietsen in Ourense' en bekijk de link die ik onderaan heb toegevoegd.

Toevoeging 12 november:
Ik heb op het blog van EVS van Amigos da Terra een kort verhaal geschreven over mijn on arrival training. Natuurlijk in het Spaans. Met hulp van mijn lerares Elena is de tekst op juiste grammaticale wijze en met goede zinsconstructies geschreven. De inhoud heb ik zelf geschreven, daar is niets aan veranderd.
De link naar het blog: http://evsinadt.blogspot.com.es/2012/11/formacion-la-llegada-ingrid-von-weersch.html