Fietsen in Ourense

Deze week is het ‘de week van de mobiliteit’. Het is een Europees initiatief om mensen een alternatief te laten zien voor de auto.

Dinsdagavond
Een presentatie van de gemeente ‘hoe veilig op straat te fietsen’ en welke armbewegingen je moet maken voor links en rechts afslaan. Speciaal voor mij wordt de presentatie in castellano in plaats van gallego gegeven. Links afslaan doe je gestrekt met je linkerarm, maar rechtsaf geef je aan met diezelfde onderarm omhoog gericht. Geen idee waarom dit zo is, want later legt Maria uit dat zij dat laatste nooit doet en gewoon haar rechterhand uitsteekt als ze naar rechts wil.

Dan met zijn allen in gele hesjes op de mountainbikes. Met een rok wil dat niet zo gemakkelijk, dus de volgende keer toch maar een broek aantrekken. Door de straten rijden is nogal opletten, want al die automobilisten zijn de aanwezigheid van fietsers niet erg gewend. We trekken ook veel bekijks van wandelaars. In de centrale winkelstraat waar automobilisten verboden zijn, mag je als fietser wel tussen de wandelaars laveren. Het is niet nodig af te stappen, zoals de regel is in Nederland.

Donderdag
Op een mountainbike van de organisatie fiets ik door de stad. Naar de campus van de universiteit van Ourense, waar mijn leraar Spaans wacht. (Ik heb nu 3 docenten) Opletten met fietsen, want op een mountainbike ben ik niet gewend. Mijn broek hangt 2x even vast in de ketting. “Zou ik als fietser deze eenrichtingsstraat in mogen rijden?” “Hmm, toch maar niet doen en even een stukje omrijden.”

Weer naar huis. Vergeten dat je zelfs over de oude Romeinse brug (zie foto blog ‘De eerste dag’) niet met je fiets aan de hand hoeft te lopen.
Ik heb mijn appartement bereikt. Fiets in de centrale hal tegen de muur op slot. Een vrouw staat voor de centrale deur, ik doe haar open. Ze begint gelijk te zeggen dat mijn fiets daar niet mag staan: “Niet in de planten en zo dicht bij de ingang.” “Het is ook niet handig met schoonmaken.” (Okee, dat was misschien ook niet zo’n handige plek) Ze vraagt of ik haar begrijp en Spaans spreek. “Een beetje”. Ik maak aanstalten mijn fiets dan de trappen naar de eerste verdieping op te dragen. Mag ook niet volgens mevrouw, want dan worden de muren vies. Dan misschien in de lift? Ze gaat zelf de lift in en ik zie dat het niet past. Vergeet ik maar even dat de fiets in de lift in het gebouw waar Amigos da Terra zit naar beneden is vervoerd. Die lift was vooral functioneel. Deze lift ziet er aardig netjes en schoon uit, dus ook geen goed idee.
Er volgt nog een heel verhaal waar ik niets van begrijp. Geen zin in een discussie nu ik nog niet genoeg Spaans spreek, dus dan maar mijn fiets weer naar buiten rijden om hem daar ergens op slot te zetten.

Een gesprek met Marcos over het stallen van de fiets. Blijken hij en Carla op hun eerste dag diezelfde mevrouw te hebben getroffen die tegen hen hetzelfde zei! "Hoe moeilijk kan het zijn om je fiets één verdieping op te dragen zonder de muren vuil te maken?” is mijn vraag aan Marcos. De collega’s van Amigos da Terra reageerden verbaasd, toen Marcos en Carla hen die eerste dag het verhaal vertelden. En ik me nu afvragen of het zo gek is om je fiets mee het gebouw in te loodsen tot in je appartement. Blijkbaar niet dus, alleen denkt die mevrouw er anders over.

Donderdagavond
De tweede keer met zijn allen op de mountainbike. Nu met veel meer mensen. Deze keer in werkkleding om uit te drukken dat je ook op de fiets naar je werk kunt gaan. Ik draag een witte overall met bijhorende helm, want ik ben een bouwvakker. Als enige krijgt mijn fiets een bak achterop met muziek.

Fotografen van 3 verschillende kranten zijn ook aanwezig. TV Galicië is er ook. Maria wordt geïnterviewd. Dan loopt de interviewster naar mij, stelt een vraag waarvan ik alleen het laatste , no? heb gehoord. Dus ik zeg braaf “ja”. Ik gok dat ze een positief antwoord wil horen. Ik heb zo’n vermoeden dat mijn stukje niet op tv te zien gaat zijn... Zo erg vind ik dat niet ;-) Maria zei nog tegen de interviewster: ze spreekt geen Spaans. Ben wel benieuwd of ik morgen in de krant sta. Dan ga ik zeker een exemplaar kopen.

Onder politie escorte fietsen we door de stad. Het is erg leuk om alle mensen langs de kant te zien kijken en foto’s en filmpjes te zien maken. Kinderen die wijzen naar de groene ballonnen die iedereen op zijn of haar fiets heeft. Het is een beetje hetzelfde gevoel als met een carnavalsoptocht meelopen. Trots en blij, laat de mensen maar kijken! Ik ben vast te vinden op youtube of Facebook. ;-)
Na afloop nog even een drankje drinken met een klein groepje, zo'n man of 10. Gezellig!

Deze actie wil de organisatie vaker houden, zo’n 1x per maand. Op die manier blijft het belang van fietsen in de stad onder de aandacht. Ik heb alweer aan een leuke actie meegedaan, die op een fijne manier het onderwerp fietsen 'in the picture' heeft gezet.

Alvast een foto van mij in de krant. Meer duidelijkere foto's volgen nog, ze zijn gemaakt door iemand anders. Er staan ook nog foto's in de krant van de eerste keer (dinsdagavond) dat we op onze fietsen stapten. Helaas heb ik daar alleen een kopie van.

Ik ben ook te zien op TV Galicie. Die uitzending bleek live te zijn! Ik weet nu ook wat de interviewster mij (ongeveer) gevraagd had: Of ik wilde dat het interview was afgelopen en we konden beginnen met fietsen.
Op het werk hebben we smakelijk gelachen om mijn volmondige "ja", want dat was immers eigenlijk een beetje een belediging voor de moeite die TV Galicie deed om een reportage van onze actie te maken. Bekijk de livebeelden via de volgende link:
http://www.crtvg.es/informativos/cambian-o-coche-pola-bicicleta-para-ir-ao-traballo-425115#.UGlVwFYR-nQ