Mid term training

De afgelopen week had ik mijn mid term training (seminario evaluacion intermedia) in Mollina (bij Malaga).
Maandagochtend half 1 vertrek ik met de nachttrein naar Madrid. Om 8 uur s’ochtends kom ik aan in Madrid, waar ik overstap op het metronetwerk naar een ander treinstation. Daar neem ik de trein met bestemming Malaga. Rond 1 uur s’middags kom ik in het zonnige Malaga aan. Wat ik me van te voren niet had gerealiseerd: ik heb nog 4 uur ‘over’ voordat de bus vertrekt die ons naar Mollina brengt.
Het duurt even voor ik het me lukt, maar dan ben ik weer in de avontuur stemming (leven-in-het-nu, en niets meer plannen van te voren, toch?). Ik haal een plattegrond van de stad bij het treinstation en ga met bagage door de stad wandelen. Ik wil optimaal genieten van het aangename weer hier en tegelijkertijd ‘thuis’ niet vergeten: daarom koop ik een aantal mooie kaarten in ‘de’ winkelstraat van Malaga en ga in een park zitten om de kaartjes te schrijven. Daarna nog even een blik op de kathedraal en dan besluit ik weer richting station te gaan. Ik ben precies op tijd, want er komen net 2 andere vrijwilligers uit Galicië aan. We drinken samen nog een drankje langs een drukke verkeersweg. Opvallend: er komen 3x bedelaars naar onze tafel en de serveerster meent dat ik geen Spaans spreek omdat ze het woord ‘rooibos’ niet herkent. Je hebt overal bedelaars, maar het verschil is dat ze in Galicië niet opdringerig zijn. Althans dat is onze ervaring.
In de bus naar Mollina valt me op dat ik vrijwilligers veel Engels hoor spreken. Dat vergroot mijn zelfvertrouwen: ik heb toch meer Spaanse kennis dan ik dacht!

Het terrein waar de training wordt gegeven is enorm groot. Het is een centrum wat speciaal gericht is op het ontvangen van grote groepen jongeren uit Europa en Zuid-Amerika. We zijn met 104(!) vrijwilligers en een team van 15 tutoren en organisatoren.
Het programma wat we doen is vergelijkbaar met de eerste training: allerlei interessante en afwisselende sessies. De eerste dag staat in het teken van evaluatie van ons project. Ik vind het erg fijn om te zien hoever mijn leerproces is gevorderd de afgelopen maanden. s’Avonds hebben we een culturele uitwisseling: met mensen die uit dezelfde regio komen presenteer je op een creatieve manier jouw onafhankelijke deel van Spanje. Deze keer heb ik me op de achtergrond gehouden: ik vermomde me als een inktvis tijdens het toneelstuk. Lekker gemakkelijk en anderen die er beter in zijn het ‘echte’ werk laten doen: het toneelstuk aan elkaar praten. Erg leuk om te zien hoe anderen hun presentaties geven: wat een creativiteit!

Dag 2 is minder interessant: veel herhaling van de eerste training. Zelfs de avondactiviteit is vergelijkbaar: we gaan via een fotospel de stad Antequiera verkennen. Het valt me op dat er in een straat veel deuren openstaan en je zicht hebt op een andere deur. Waarom zou dat zijn? Ik maak er een foto van en later hoor ik het antwoord: dit is typisch voor Andalusië. De eerste deur is een houten deur, daarna heb je een gangetje dat zicht biedt op een ijzeren deur met een patroon. Vanaf die opengewerkte deur kun je op een binnenplaats kijken. In de lente zetten de mensen die binnenplaats vol met bloemen en planten. Ze willen op deze manier de binnenplaats showen aan de voorbijlopende mensen.
De stad Antequiera heeft ook een stierenarena. Een statig ogend en sierlijk gebouw wat vreemd afsteekt tegen de naastgelegen moderne voetbalvelden. Er wordt mij verteld dat de populariteit van stierenvechten aan het afnemen is. Onder jongeren is er steeds minder animo om dit stukje cultuur in stand te houden.

De laatste dag van de training staat in het teken van de toekomst. Wat moet je doen om de rest van je SVE ervaring nog beter te maken? Voor mezelf kan ik dit samenvatten in 3 woorden: meer communicatie, meer planning (een beetje een agenda hebben is toch wel handig… ;-)) en nog meer genieten. Deze ervaring heb je maar 1x, dus ik wil er echt alles uithalen wat ik kan. Leuk is trouwens ook dat we een sessie hebben met andere vrijwilligers die ook projecten doen op het gebied van milieu. We wisselen ervaringen en emailadressen uit. s ‘Avonds verzorgt een groep van vrijwilligers het eindfeest. Ik heb me ook aangemeld om deel te nemen (in het kader van: initiatief nemen). Tijdens de avond ben ik verantwoordelijk voor het regelen van het licht. Weer een rol op de achtergrond, maar deze keer vind ik dat prima. Ik voelde me niet zo lekker de afgelopen dagen en heb daardoor niet altijd deelgenomen aan de meetings over het feest. Tijdens de avond bekijken we ook onze zelfgemaakte promotiefilmpjes over SVE. Hilarisch! Dit was een opdracht tijdens ons bezoek aan Antequiera.

Naast bovenstaande, ietwat saaie beschrijving heeft deze week mij ook prachtige dingen andere dingen gebracht. Een greep hieruit:
- De sfeer in de groep was, ondanks het grote aantal mensen, ATOPÉ!! (= mijn nieuw geleerde woord van deze week. Betekenis: megasuperdeluxegeweldig!) Niemand werd buitengesloten, iedereen groette elkaar als je elkaar tegenkwam, er was altijd wel iemand die een gesprek met je wilde beginnen. De week vloog voorbij en bij vertrek was ik dan ook behoorlijk verdrietig deze sfeer achter te moeten laten.
- Een spontane knuffel van een meid die zo uit DroevendaalseSteeg (Wageningen) kan zijn weggelopen: dreads, ieder moment aan het zingen, gitaar op de rug en een grote glimlach op haar gezicht!
- Dezelfde meid begon spontaan tijdens het eten voor ons allemaal met gitaar een liedje te zingen: My dream is to fly over the rainbow so high.
- In de pauze in de zon liggen en een interessant gesprek hebben met een meid die half Afrikaans is en uit een eilandengroep bij Denemarken vandaan komt. En ik heb een nieuwe reisbestemming: Madrid.
- Tijdens de laatste maaltijd gingen we het kookteam bedanken: met meer dan 100 mensen tegelijk wel 5 minuten lang applaudiseren. Indrukwekkend!! Die vrouwen én mannen waren meer dan ontroerd: de tranen rolden over hun wangen. Deze waardering kregen ze maar zelden. Ze hadden het echter enorm verdiend, want het eten was veel (elke maaltijd 2 borden warm eten), lekker en gevarieerd.

De terugreis naar huis is leuker dan de heenreis: ik reis overdag en kan op deze manier wat van het Spaanse landschap zien. Ik geniet van alle dingen die ik zie. Er ligt zelfs sneeuw op een bergtop! Ik realiseer me hierdoor hoe groot Spanje is, hoe verschillend alle provincies zijn en hoe moeilijk het daarom is om dit land te besturen. Er is nog heel veel van Spanje wat ik wil ontdekken, niet alleen de bekende toeristische dingen.

P.S. Alvast een aantal foto's, er volgen nog meer. Ik heb er maar enkele gemaakt, omdat er een vrouw binnen de organisatie was die alles op foto en video vastlegde.

P.P.S. Bedankt voor de lieve complimenten op mijn vorige blog! Ik zie ook dat er veel mensen het blog hebben gelezen. Soms ben ik inderdaad diepzinnig (mooi woord Anhilde!) en dan is dit blog ideaal om mijn gedachten op te schrijven.